O kız güzeldi ama eskiden!
Siz bilmezsiniz ki nerden bileceksiniz!
Bir ekim akşamı sonbahır’ın, on biri ayın, on sekiz yirmi beşi saati...Bir yağmur ciselemekte hafif bir rüzgar eşliğinde. Gençliğin sarhoşluğu ruhumu almış götürmüş. Bir şemsiye altında yürümekteyiz yan yana. Kokusu genzimden çiğerime dolarken raks etmekte ruhum. Nefes almak hiç bu kadar haz veremezdi.
O kız çok güzeldi ama eskiden!
Saçlarının savruluşu kavak yapraklarının o muhteşem hışırtısı sanki. Dünyanın en güzel şarkısı hani. Dinledikçe dinleyesi geliyor insanın. Ama siz nerden bileceksiniz! Gülümsemesi bir kar tanesi, öyle mucizevi öyle eşi benzeri olmayan, kahkaha atsa çığ olur da altında kalmaktan korkarsınız. Öyle nefesinizi keser.
O kız çok güzeldi ama eskiden. Dedim ya siz nerden bileceksiniz.
Dudakları kor alev misali, öptükçe yanarsınız ama yandıkça yanmak istersiniz. Pervanenin ateş etrafında yanacağını bile bile dönmesi gibi. Ama siz nerden bileceksiniz ki!
Dokunuşu sizi bir alemden başka bir aleme götürür, iniltisi anka kuşunun ötüşü gibi. Masal dersiniz de dinlemekten vazgeçemezsiniz! Her gece aynı masalı dinlemek isteyen çocuk misali büyüyemezsiniz.
O kız çok güzeldi ama eskiden. Yanınızdayken dünya sıradan,hayat basit gelir de hiç olursunuz kalabalıklar içinde!
Mecnun olup zamanla çöle düşer, sonra dönüp baktığınızda çöl olmuş mecnunlara mesken olduğunuzu anlarsınız... ama siz nerden bileceksiniz!
Sonra bir gidişi vardı ki
Yine gelse yine gitsin istersiniz
Zira yokluğu varlığından bile daha aşk!
O kız güzeldi ama eskiden...
Şimdilerde yaşlanmış, Yüzünde gençlikten son izler. Onlarda terk etti edecek bir iki yıla! Haberi de yok sanırsam...
O kız çok güzeldi Ama eskiden...
Zaman onu da yıpratmış anlayacağınız, Bensiz yaşlanmış uzaklarda.
Hani görseniz,
nasıl desem,
nasıl anlatsam,
Şöyle ki;
Artık mevsim ona da sonbahar!
O kız çok mu çok güzeldi,
Ama eskiden...







iPhone’umdan gönderildi