Hayat ne demek, kime güvenmeliyim, ne yapmalıyım, karşıma çıkan kişi doğru birisimi derken yanımdan hışımla geçti hayat, tutamadım. Arkakasından koşmaya bile cesaret edemedim. Sevdim, sevildim. Nefret edildim, imrenildim, küçük görüldüm yani acı tatlı birçok şey yaşadım ama etrafıma şöyle bir bakıyorumda yalnızlığın kalabalığından başka hiçbirşey yok. Mektup arkadaşını bile internetten arar bir duruma gelmişiz. Whatsapp denilen şeyle başlayan aşklar dostluklar gördüm ya.. Her şey bu kadar basitmi. İnsanlar bu kadar çabukmu elde ediliyor. Aşk, dostluk, arkadaşlık bu kadar çabukmu kazanılıyor. Karşısındaki insan için hayatını tehlikeye attıktan sonra anca dostum diyen insanlar hatırlıyorum hayal meyal geliyor gözümün önüne. O insanlardan istiyorum, hangi dolabın tozlu rafındaysanız inin allah aşkına. Köleniz olmaya hazırım, büyük yürekli saygıdeğer insanlar. O kadar ucuz ki insan hayatı, artık siz bile inanamazsınız. Bize bi gezginin tavsiyesi arkadaşlar; kafanızı ekrandan biraz kaldırın, hayata, dışarıya, insanlara bakın. İnsan evladı dediğimiz birinin çöpü sokağa attığını ve bir köpeğin o çöpü alıp çöp kutusuna attığını gördü bu gözler. Kendi değerinizi düşürmeyin. Karakterde, fikirde, akılda bedava bu dünyada