0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
580
Okunma
Yetemiyoruz hayata bazen sevdiklerimize,
Ya kırıyoruz ya da kırılıyoruz.
Yüreğimizin en derin yerine acılarımızı gömüyoruz,
alıp başımızı gitmek istiyoruz ama yapamıyoruz,
derin nir Off çekiyoruz. O kadar çok fırtınalar kopuyor ki yüreğimizde,
aptal şeylerle avutuyoruz kendimizi,
bazen zaman geçiyor nazen ise duruyor,
ortasını bulamıyoruz hayatın,
sonra nemi yapıyoruz tabii ki,
ya çok acı çekiyoruz ya da çok acı çektiriyoruz,
ve farkında olmadan hepimizde kaybediyoruz.
Keşke herkes biri birinin yüreğinin içini okuyabilse
hayat ile oynuyoruz. Bu oyunun adı da mutluluk oyunu…
PERİHAN DEMİR.
