Benim sevdamın nağmeleri her telde anlam bulmaz, bazen yaydan çıkmış ok gibidir yüreğim, pes tonda bir zeybek edası duyulur her ritminde, bazende tiz perdesinde yüreğe değer alev misali türkülerde.

Ömürlüktür benim sevmelerim, öyle puşt zulasından çıkan yalancı kırıntılar yazılmaz aşk defterime.

Canımdan gayri olmaz can dediğim bir yürek, öyle ulu orta yerlerde edebin lügatı paramparça edilmez, çiğnenen kaldırım taşlarıyla bir tutulmaz ruhunda ki cevherler.

Ben hak etmeyen birine "Seni seviyorum" demedim, helalinden dağıtırım sevgi denen şerbeti. Bir sokak çocuğunun okşanan saçından, sevkatle bakılan gözünden alınan ilhamla beslerim bağrımda ki ırmağı.

Kanadı kırık bir kuşun, topal karıncanın, ayağına taş değen sokak köpeğinin acısı yakar bedenimi, ruhumu lakin yalancının mumunu üflerim yatsıdan evvel, karanlıklar yoluma ket vursa da elbet bulurum yolumu şafak atmadan.

Ben her telde oynayamam, sırat köprüsü gibidir arşınladığım yollar

Benim aklım çalışmaz günlük oynaşlara, elim huzur dağıtır omzuma yaslanmış başlara.

Benim sevdam; sevgiye adanmış başlara