Değeri yok artık hiçbir şeyin , değeri yok .

Değerli olan her şeyim gitti .Ne malım var ne mülküm ne de sağlıklı bir hayatım. Derler ya; bir kedim bile yok



Bir ben varım dünyada bende olmayan . Bir de minik ördeğim , öyle diyorum küçük kızıma . Ördekleri çok sevdiğinden. Kaç tane besledik hatırlamıyorum.


Bu aralar dipsiz bir kuyuya düşmüş gibiyim , ne çıkabiliyorum ne de dibini bulabiliyorum.


Tanrı, beni unuttu mu acaba?


Allah mı desem ,Tanrı deyince kızıyorlar . Oysa ki, Eski Türkler Tengri derlerdi . Herşey ne çabuk unutuluyor ve unutulduğu ile de kalıyor.


Zor bir zamandan geçiyor hem ülkem hem de ben .


Fakat , kimsenin aldırdığı yok . Bakıyorum herkes hayatına öyle devam ediyor.


Alım gücünün çok düştüğü, insanların yarı aç yarı tok gezdiği, fakirleşmenin arttığı keşmekeşin içinde yaşam sürüp gidiyor.



Herkes halinden memnun gibi.


Görmüyorlar galiba ya da göremiyorlar .


Ne korkunç bir şey görememek.



RAM olmak böyle bir şey herhalde.


Bilemiyorum iyi mi kötü mü?


Onu da bilemiyorum, sonuçsuz bir söylem içindeyim.


Hacer Sarıgül



Ram olmak: boyun eğmek