Üç küçük civcivim vardı...🐣 şirin mi şirin...! Sapsarı tüyleri annesizliğin hüznü ile bütünleşmiş! hasretle annelerini ararken! bana; elveda bizden bu kadar artık der gibi uzaklaşıyorlardı. Benden içeride fırtınalı günlerimin batmış yelkenlisi ; yıpranmış halatının ince kopması an meselesi olan ince yeri gibi bitmişlik belirtisi başlamıştı.Durumum bu, hâl bu!. İçimden gidin diyordum annenize ama dışarıda vahşi pisikler geziyor ham yapmak için can atan! Civcivlerimle çatıya çıktım burada dam derler!. Güneşlenmek de lazım hava soğuk azda olsa enerji lazım.O ara Ezan sesi geldi ! Buraya dikkat der gibi !. Civcivlerim kıble yönünde üçü birden secdeye kapandı!. Aman Allah’ım! Seni göremeyen ne mahluklar var!.Bu mevzu beni derinden tefekküre soktu, ... Anlatmak zor , yaşamak lazım
Evimiz sobalıydı. Boş odada kalan Civcivler bu olaydan sonra üç gün içinde vefat ettiler, meğerse bunlar sıcak yer severlermiş!. Böyle oldu vesselam! Hâlâ unutamadım altı sene olmuş..

Yusuf mansız 14/11/2018
Olay tarihi 2012