Ölümlü dünya aslında.
Ne kırmaya ne üzmeye değer
birbirini..
Düşünseniz ya;
En sevdiğiniz bir yakınınızın
hasta haberini alıveriyordunuz.
Ve gurbettesiniz.
Kuş olup uçuvermek isterken,
şartlar izin vermiyor..
Sağlık her şeyin başı !
Ya yok yere çektirilenler?
Bazen diyorum ki;
bu insanlar gerçekten vijdanını
yitirmiş yada hiç yok..
Peki ya ruhları?
Yaratıkmı diye gelmiyor değil aklıma...
Biz onların varlığına o kadar çok şahit edildik ki günümüzde,
yaşamdanda soğuduk, soğutulduk.
Ne hakla?
Veya ne için?
Bir çöpü dahi kalmayacak Dünyaya değermi?
Ve ya bir saniye sonra ne olacağını bilmediğimiz hayat için?
Her anne yavrusunu büyütürken;
hep güzellikler hayal eder.
Ve hep dua eder..
Çünkü onun içindir tüm yaşamı.
Bu hayal ve duaları yok etme kararını her kim veriyorsa,
Onun insanlıktan hiç nasibi olmamış...
Ve o yaratıklar halâ insan suretinde geziyorlar ortada.
Bir gün en acı sonun başlarına
geleceğini bilmeden...
Değermi diye sormayacağım bile...
Çünkü;
Devreleri yok !
Çalışmıyorsa ne beklenebilir ki !
...
Nigâr Güler
10.11.2018
~Firuze~