Parmaklarım, tütün kokar bu yalnız saatlerde.
Uzaklarda yanan titrek ışıklar, bencileyin kederli.Gözyaşlarım ruhunu yitiriyor. Yenik düşüyorum birdenbire, her şeyin olmak isterken, belki de hiç bir şeyindim.
Ey yabancı!
Çocuksu düşlerimi, en büyük silahınla vurdun gittin...

Umuda yolculuk muydu! direnmiş yıllardan arda kalan, her gece uykusuzluğuma sebep yastığını ikiye bölmek gibi neydi, böyle benden alacak kadar seni sıfırlayan, heyhat! vicdan, merhamet babalığını ruhundan söküp,
nefret tohumu eken kimdi?
Yılan gibi süzülüp terk inine sığındın...

bil ki, senden önce de oyuncular vardı bu sahnede
birkaç kürek toprakla yitenleri de gördük.
kaçtı yine topuzun ucu, unuttum sakin olduğumu bu saatte,.Kalem kıran ,yargısız mahkûmiyet hangi adalet kuralıdır ki?

Benim ipliğim bitti
Dik bakalım söküklerini benden sonraki hayatında.....