Neden hala aynı karanlıkta olduğumu merak etti. Aradığım cevapları bulamadığımı ve bulamayacağımı bilmiyordu. Bazen karanlığa kaybolmak için girersin, o kadar ilerlersin ki bir gün çıkmak istersen bile çıkamazsın.
Umut ışığın sönmüştür ve artık kaybolmuş olursun diyemedim. Hoş deseydim de anlamazdı zaten, bazen ben bile anlayamıyorsam ondan anlamasını beklemem de olanaksız olurdu.
Küçük ışığa benzer pırıltılar görürsün bir süre sonra ve ışık sanarsın oraya vardığında bir yanılsama olduğunu farkedersin ki zaten varamazsın çünkü ışıkta yoktur. Bazende başka girenler görürsün karanlığa doğru umutsuzca sürüklenen, onları tutup geldikleri yöne gönderirsin, peşlerinden gitmesende çıktıkların bilirsin. Belki de bu yüzden kalmalıyım hala, daha tam karanlığa alışmayan gözlerin dönüp görebileceği ışığa göndermek için gelenleri. Belki de bir gün olur ya aradığım yüzleşmeyi gerçekleştirip sırayı kendime getirebilirim. Kendi cevaplarımı bulduğumda senin sorularına da yanıt olabilmek için.
Burası karanlık hemde çok..