Eskiden böyle değildi Anadolu İnsanı
Na müsait imkanlarla yaşar,sabanla toprağını sürer,arpa unundan yaptığı yavan ekmeğine şükrederdi.
Birbirini ve komşusunu kardeşi kadar sever,yok imkanları ile misafirsiz geçen gününe hayıflanır,dört sene
at sırtında yada ayağında eski bir çarıkla en zor şartlarda askerliğini yapar yine de öf demez bundan şeref duyardı.
Bir toplu iğne bile üretme imkanı olmayan Devletine büyük bir sadakat ve samimiyetle bağlı olurdu Anadolulu.
Akrabasını ve büyüklerini sayar,küçüklerini sever ve şefkat gösterir,edebi ve hayayı bir hayat düsturu bilir,toprağından kalkan 20 teneke buğdayı ve bir o kadar da arpa ile 10 nüfusluk ailesinin geçimini yapar, Devletine ve Milletine asla kem laf söylemez ve söyletmezdi Anadolulu.
Şimdi yeşil kart Devletten,evde yatan hastasının ev o hastasına bakan ev bireyinin maaşı ve iaşesi devletten,bedavaya yakın bir bedelle muayene ve tedavi devletten,okulda çocuğunun kitapları devletten ve daha sayılamayacak kadar bir çok hizmeti ve nimeti devletinden karşılıksız alan ama o devletini her fırsatta suçlayan insanlarımızda var aramızda ve malesef onlarda öz Anadolu çocuğu.
Söyle sana ne oldu Anadolu
Söyle sana ne oldu ey ecdat yadigarım
Söyle sana ne oldu en kutsal Vatan Toprağım
Söyle sana ne oldu ey şanlı Anadolu’m

Kimle çizdi kimler açtı bu şerefli insanlarını bozan bu kötü yolu
Eski şerefli insanların karakterleri ile harmanlanmış yiğitlerin yaşadığı bir Anadolu bir Türkiye dileklerimizle
Kardeşlik ve İslam şuuruyla birbirine kenetlenmiş Anadoluluların yaşadığı bir Anadolu bir Türkiye dileklerimizle