Yapma Ahmet Abi,

Anadolu’daki çoban ateşlerinden biri daha küllenmek üzere…

Salihli’den Nisan 1990 yılında ilk sayısı “merhaba” diyen “Bizim Ece dergisi” 27 yıllık yolcuğunu Kasım-Aralık 2018 de yayınlanacak 199.sayı ile sonlandırma kararı almış. Elbette zor bir karardır Ahmet Otman için bu.
Ya biz okur-yazarları için Bizim Ece’nin artık çıkmayacak olması nasıl bir duygu.

İlk 1990’da üniversite yıllarında tanıdım Bizim Ece’yi sonra askerlik falan derken biraz da ben uzak kaldım Edebiyat dünyasından 2010 yıllarda tekrar yolumuz kesişti “Bizim Ece” ile. Kaç yıldır okuyucusu oldum diğer edebiyat dergilerine göre ilk onun yeni sayısı geldi. Hiç aksamadan hem de…

Dergiler biz Anadolu’da okuyan, yazan çizenler için beslendiğimiz, yeni eserleri dostlardan haber aldığımız birer nehirdir. 2 ayda bir merhabası ile içimizi ısıtan bir çoban ateşi.

Şimdi bu çoban ateşlerinden biri küllenmek üzere… Üzgünüm. Kolay değil tek başına bir dergiyi 27 yıl omuzlarında taşımak biliyorum. Bu nedenle sizi anlıyorum Ahmet abi.

Peki, biz okurlar ne yapabiliriz dergimizi yaşatmak için, en azından mevcut aboneler en az 1 yıl abone sayısını 5’e çıkarsa yani her abone en az 5 abone daha bulsa, bulamıyorsa kendisi dergiye 5 kişilik abone olsa gelen dergileri bulunduğu şehrin parklarında, kahvehanelerinde, pastanelerinde, kütüphanelerinde kısacası okura ulaşabilecek yerlerdeki gazetelerin de bulunduğu okuma bölümüne bıraksa yeni okurlar kazanırsak, dergi basım ve dağıtım maliyetindeki maddi sıkıntılar aşılabilir mi acaba? Dergimiz yaşar mı?

Üzgünüm, çok üzgün; yapma Ahmet abi diyorum kıyma Bizim Ece’ye.