Bir çift göz ansızın baktı rengi bilinmez,hikayesi yarım kalmış ıssız çehreme. Başlangıcı olmayan bir hikayeye dalarcasına,sonu olmayan bir hayatı özlercesine. Yalnız bir karıncanın yerin altında ağlayarak attığı çığlık gibi çaresiz ve sessizdi bakışların. Hiçkimseye ait olmamış bu tutkulu gözler başlangıcı olmayan bir hikayede,sonu olmayan yalnız bir hayatın uçurumuna attı bedenimi. O ana kadar annesinin kucağında küçük bir bebek gibi,hiç yalnız hissetmedim kendimi. Hiç bu kadar boğulmak istemedim yıllarca bir yabancıya biriktirdiğim özlemimin hırçın dalgalarında. Hafif bi rüzgar esti sanki delice açılıp kapanan yıllar kadar yorgun göz kapaklarımda. Özledim doğmamış bir bebek kadar dahi tanımadığım,rengini bilmediğim o gözlerini. Düşüncelerim yönü meçhul bir ok gibi saplandı kalbimin sonsuz çukuruna. Kalbimin sonsuz çukurunda yeşerdi meçhul duygular. Ne ben anlayabildim ne sana anlatabildim.