Direksiyon başında oturan genç kız bir yola bir ayaklarına bakıyordu. Endişeyle
“Gazla freni çok karıştırıyorum Cansu ya!”
Yanındaki kız oldukça rahat ağzında sakız
“Az az bas, az az bir şey olmaz.”
Araba dur kalk yaparak yokuş aşağı sokağa girdi. Bir sağa bir sola yalpalıyordu. Cansu kocaman şişirdiği balonu patlatıp işaret etti.
“Aysel şuraya çeksene boş.”
“Geri geri nasıl park edeceğim!”
Bahçe duvarında oturan gençler arabayı izliyordu.
Başta oturan ortadakine doğru eğildi.
“Batur kalksana Aysel geliyor.”
Batur kalkarken omzuna sonda oturan ‘hele bir dur’ anlamında vurdu.
“Kız sana evet dedi ama biraz yavaş. Ön plana çıkma.”
Batur kulak asmayıp arabanın arkasına geçti. Kızın dikiz aynasına yansıyan yüzüne bakarak elini sallıyordu.
“Aysel Hanım yavaş yavaş gelin.”
Cansu Baturun çıt kırıldım haline katıla katıla gülüyordu.
“Çocuk sana hanım diyor.”
Duvarda başta oturanın keyfi yerinde
“Batur koçum senin işin zor. Aysel yere bakan yürek yakan çıktı.”