KÖYDE SEVİLEN BİR ADAM
Günlerden Perşembe bizim kasabanın da pazarıdır.
Garip bir adam bağırıp duruyor. Sesi öyle çekici ki yanaşmadan duramasın yanına.
-Akıl satarım, akıl satarım ! Yirmi beş kuruş!
-Al sağa yirmi beş kuruş ver bana bir akil.
-Bak armudu ağaçtan aldın mı yanında çakı olsun. Soyar yersin.
-Abo, abo ben oni bileydum da!



Çok sevdiği oğlumun tek atan bir tabancası , komşunun oğlunun yedi saçma dolusu fişek atan av tüfeği vardır. Bir meseleden dolayı bu iki genç kavgaya tutuşurlar ve silahların çekildiğini görünce baba bağırmaya başlar.
-Yetişin Ağalar! Bizim uşak tek delik açayi, öbür uşak yedi delik acayi!
*
Daha karlar erimeden bu adam kazmasını küreğini alır her sabah erkenden kalkar dağdaki tarlasına gider. Karşı köyde de bir teyzede o saatlerde ineklerine yem vermek için kalkar, Beyaz gömlekli adamı hayranlıkla takip edermiş. Uykuyu çok seven kocasına,
-O adamı görüyor musun ? Her sabah bu ayazda kalkıyor dağa eşmeye gidiyor, sen uyuyorsun.
Bir öyle, iki öyle adam karısının dırdırından bıkmış. Canına tak etmiş.
Adamın kim olduğunu öğrenmiş.
Perşembe günü kasabanın pazarında o adan eli arkasında karşıdan doğru geliyor.
Tam yanından geçerken,
-O dağa, o soğuta sabah namazı, elinde kazma kürekle giden sen misin?
Evet demeye kalmadan adamın suratın yumruğu vurur.
-Yavvv gardaş ne yapıtımda vuruyorsun bana.
- Daha ne yapacaksın, bir sabah uykusu uyutmadın bana!...
Yusuf Yılmaz