Önce geçmişte yaşadığın iyi veya kötü olayları düşün,
Sonra yaşadığın acıları ve ne kadar üzüldüğünü, ağladığını düşün..
Hangi acı senin gözyaşlarına değdi?
Hangi acı kendini üzmene yıpratmana değdi?
Veya neyi çözdü?
Neyi değiştirdi?
Herkes şunu söyler keşke geçmişe geri dönebilsem ve geçmişi değiştire bilsem.::
Değiştirsen ne olacak ki kafanızı değiştirmedikten sonra?
Aynı hatayı bir başkası ile veya başka bir olayda yine yaparız.... hayatımızda bir tek keşke yok keşkeler var sonuçta...
Geçmişteki ilk keşkeyi değiştirmek için uğraşırken bir bakıyorsun bir sürü keşkelerin olmuş... kafa aynı zihniyet aynı...
oysa hayat o kadar basit ki?
Mutluluk o kadar kolay ki...
Başkalarının hayatlarını kıskanmaktan ve başkalarının mutluluklarını konuşmaktan kendi elimizde olanların farkına varmıyoruz ki?
En büyük hata sürekli sorgulamamızdan ve güvensizlikten geliyor.. çıbanın başı sorgulamak ise herşeyi !herkes kendini sorgulasın önce...
Mutlu olabilmek için önce kabullenmek gerekir.
Sonra yetinmek gerekir
Revaçta olan durumların peşine düşmek kendi olağan durumunuzdan çıkmak ve olamayacağımız bir çıkmaza girmeye çalışmak demektir...bu sebeple kendi durumunuzu kabullenin ve bu kabullenmişliği çevrenize yani çevre derken dış çevreyi kast etmiyorum, eşinize ve evlatlarınıza gösterin. Sizin vereceğiniz bu pozitiflik karınıza, kocanıza ve çocuklarınıza herkesin gözünde bir ışık bir umut ışığı yakacaktır... neden ? Çünkü çocuklar eşler bir birlerinin olumlu yönünü görünce mutlu olurlar. Çünkü bir birleri arasında görülmeyen bir sevgi bağı vardır, kabullenmişliğinizle sevginizi gösterin, diğer adıma geçin ve sorgulamayı kesin atın yapmayın. Sorguladıkça bir güvensizlik oluşur ve bu sorgulamalar arttıkça sorgulanan yalanlara başvurmaya başlar ve kendini o sorgu memurundan uzaklaştırmaya çalışır, uzaklaştıkça sevgi azalır sevgi azalıncada karınız kocanız çocuğunuz o sevgiyi başkasından aramaya başlar, alın size bir keşke daha :)
Hiçbir ilişki kötü olması için kurulmaz haydi senle kötü olalım diyerek başlamaz ? Yetimeyiz kabullenmeyiz sorgularız, aldatılır kandırılırız ve kötü oluruz... hal böyle iken mutluluktan bahsetmek akıl vermek saçmalıktan öteye geçmez,
Konuşarak çözelim derler ve başlarlar :)
Şu ne olacak bu ne olacak, şöyle olursa böyle olur böyle olursa şöyle olur hepimiz medyumuz ya... bu kadar iyi tahmin ediyorsak niye bile bile olacakları yaşıyoruz ve acı çekiyoruz? Yada bu kadar iyi biliyoruz ya geleceği niye o yola giriyoruz? Ben söylemiştim diyebilmek için mi? Ve bunu gururla yüzlerine vurabilmek için mi? Hayat acısıyla tatlısıyla sorunlarıyla ve güzellikleriyle anlamlı... bırakın siz değil kader çıkarsın önünüze engelleri ve herkes bu engeli kabullensin o zaman engel engel olmaktan çıkar konuşarak değil ağlayarak sızlayarak veya kendinizi yıpratarak değil kabullenerek ve yaşayarak geçin engellerden, olmayan şeyleri müneccimlik yaparak çıkartıp sonrada olmayan şey hakkında tartışıp mutsuzluğu sokmayın evinize,
Diğer bir adım güvendiğinizi gösterin açık aramak yerine açık kapatın, ayıp aramak yerine ayıbı örtün, evinizde olanları kendinizi acındırarak bir başkasına komşuya anlatmayın iyi veya kötü olsun bunu yapmayın kem gözleri lafı dedikoduyu evinize sokmayın, duysanız bile siz bir üçüncü dördüncü şahsa duyurmayın.
Unutmayın sır diye birşey yoktur. Ve yine unutmayın ki sır verilecek bir dost da yoktur...