canı canan diye saran sendin
yakan da sen

ki nefes olanın gün gelip
ciğersiz bırakacağını bilmezdim eskiden..

ne sevmişliğim oldu sen gibi
ne de sevilmişliğim

imkansız aşkın amansız perisiydin
yürüdüğümüz yolda kuyular kazan ben
hani canın acıyıp gidesin diye
vicdanıma su serpmekti niyetim

baktım gitmedin
ya da gidemedin

..

sonra

..

sana benzeyenlerde aradım, sen olmasan da
senin gibi birini

kiminin elleri benziyordu
tutuşu değil
kiminin gözleri benzedi
bakışı değil
ama hepsinin gidişi aynıydı
fakat hiçbirinin benzemedi
bıraktığı hatırası

nihayetinde unutmanın mümkün olmadığı an sonrasında
gölgeni terk ettim

başka başka ışıkları takip ederek
ihanet ettim

bilirsin soğuğa gelemem
ve yanmak için biraz ateş
biraz kül
az biraz oksijen gerek ciğere

bir de kıvılcım

bak bu yalan işte

sen zamanında sobalıydı kalp evi
bu yüzden kıvılcım çok gerekliydi

şimdi kimse kimsenin muhtaç değil külüne
hem kalpler sevmiyor öyle
komşuluk ilişkisini..