Bayram yok, diyenler ya da bayrama çok derin (!) anlam yükleyenler...Kurban var mı yok mu, hangi hayvanlar kurban olur, İbrahim ve adanmışlık, birlik ve beraberlik vb. lafta kalan, içi boş, insan ruhuna pek de tesiri olmayan; kimi dini tartışma, kimi edebi (!) zırvalık...

Bayramlar bende özellikle zamanı, akıp giden zamanı hatırlatıyor, çocukluğumuzda yaşadığımız bayram heyecanlarını ve sonraki yıllarda o heyecanları arayışımızı, aslıda çocukluğa dönme, zamanı tersine döndürme isteğimizi...

Her bayram bir öncekinden farklı çünkü ve biz her bayram bir yaş daha yaşlanıyoruz. Her bayram bir bir eksiliyoruz ve her bayram bir bir çoğalıyoruz. Cami cemaatinden eksilenler var, bu cemaate yeni eklenenler de. ‘’Bu kimin çocuğu, oo, filanın bu kadar büyümüş çocuğu mu var, vay maşallah...’’ ile geçen bayramlar...

Bayramlarda malum kabir ziyaretleri önemlidir. Her gidişimizde o bahçede yeni biri daha eklenmiş yatmaktadır. Mezar taşlarını okursunuz, derin düşüncelere dalarsınız. Bir gün mutlaka sizin de taşınız dikilecektir oraya. Siz de yapayalnız, o kuytu köşede ebedi hayata yol alacaksınız.

Akraba, eş dost ziyaretleri zaten bayramların vazgeçilmezidir. Eklenen ya da eksilenlere evlerde de şahit olursunuz. En önemlisi yaşlıları mutlu etmek, onların yüzlerini güldürmek, hayırdualarını almak...

Arefe günü ve bayramın ilk gününü köyde babamlarla geçirmeye azami özen gösteriyorum. Sebebi belki önümüzdeki bayram onlardan biri ya da ben olamayacağım, derdi. Nitekim geçen yıl annem eksilmişti, seneye ne olur bilinmez.Bunun dışındaki, bayram, kurban tartışmaları ve edebiyatı beni ilgilendirmiyor.

(23 Ağustos 2018)