1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
817
Okunma
kalbinin yetimhanesinde büyümüş kuşlar
avuçlarında uğur böcekleri
gözlerinde nazar
sen benim Zeynep bakışlım
uykum
beş taş oynayan on beş yaşım
ne vakit yalnız kalsam kimsesizliğinle
en başa dönüyor hülyam
dalgalar durulur ay’a rağmen
efkar iliklenir kıyılarına
ah uzaklara fısıltımı taşıyan rüzgar
martı çığlığına tüneyen isyan
ve hicranı içine boğan şu sessizlik
nereye kadar..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz