Kimi anlar vardır hayatı sorguya çekersin.Bakarsın yaptıklarınla geldiğin noktaya ve yapamadıklarınla yaşadığın pişmanlıklara.Hesaplar yapmaya başlarsın can kırıklarını başarılarından çıkarır elinde kalana bakarsın.Mutluluklarını üzüntülerine böler hesabı şaşırırsın.Sorular sormaya başlarsın kendine.Cevabını bilmediğin sorular.İçindeki hep bir şeylere yetişmeye çalışırken her şeye geç kalmışlık hissiyle cevapları düşünürsün.
Geride bıraktıklarına dalar gözlerin hiç nedeni yokken.Belki de bir koku,bir gülüş seni çok uzaklara götürür.Belki de sıradan bir günün takvimdeki sayı karşılığı seni olduğun zaman diliminden çok uzağa savurur.Sorular sormaya başlarsın nedenler nasıllar niçinler döner zihninde.Sanki hiç bilmediğin bir halayda halay başı gibi hissedersin seni.Anlamsızdır tüm hareketlerin.Bir türlü o ahengi yakalayamazsın.İnsan bir kere geç kaldı mı bir şeye geriye kalanlar koca bir hiçlik oluyor gözünde.
Okuduğun ilk romana gider aklın.İlk aşkını düşünürsün.Belki de hep o yaşlarda kaldın sen zaman sadece aktı gitti sen hep o on sekizlik kızdın.Aylar seneleri kovaladı ama sen hep orada kaldın belki de.Aşkların oldu,sevişmelerin oldu ama sen hep zihninde başka biriyle yaşadın.Kafanı yastığa koyduğunda düşündüğün başkasıydı yanında olduğun başkası.En çok da kendini aldattın şu hayattta.Mutluluğun arkasında her aynaya baktığında gördüğün gerçek seni aldattın.O mutsuz kadını türlü maskelerle dolaştırdın.Şen kahkaların ardına sakladın göz yaşlarını.Boş duvarlara sessiz sözsüz şarkılar yazdın.Suya anlattın kederini.Ama akıp gitmedi suyla beraber kederin.
Sorular sordun hesaba çektin tüm hayatını elinde kalanlara baktın da ne kalmıştı sahi sana?Üç beş anı birkaç mutlu anı ve bolca maske farklı zaman dilimlerine ait.Bunca yaşananlara bir cevabın var mı?