bir bahardı sana ilk rastladığımda
sanki tüm şiirler sana çoktan yazılmıştı
kaybedilen aşklar bulunmuş,
çiçeklerin kokusu yine eski haline dönmüştü
kelimeler söylenmişti ve bütün hecelerin içinde sen vardın sanki
bir şarkının melodisinde sesin
rüzgarın esişinde bile senin kokun gizliydi

ben o zaman;
sessiz bir bulut gibiydim gökyüzünde dolaşan
seni görünce şimşekler çakıldı yüreğime
mevsimlerimi değiştirdin
yazımı bahara getirdin,
toz pembe kar yağdırdın hayatıma
seninle çocukluğumun gülüşüne doydum
en yakın arkadaşım, sırdaşım oldun
aynı sırada büyüdük sanki
ilk şiirim defterime yazdığım adındı
adını ezberlemiştim artık
adım gibi biliyordum,
içimden geçirdiğim adını her hissedişimde
yağmur yağıyordu sanki üstüme
rengarenk bir gökkuşağı doğuyordu kalbime
dibinde altın gibi kalbin..
ve şimdi ben;
attığım her adımda seninle yürüyor gibiyim
ya da bir lokma ekmeği yediğimde seninle paylaşır gibi
saçlarımı her tarayışımda okşar gibi ellerin..
bir şarkı söylediğimde seninle söylüyor, bir espri duyduğumda
buna gülebilme ihtimalini düşünüyorum,
yürüdüğün tüm yollardan geçmek istiyorum mesela
adını seslenenler olunca, seni anlatıyorum içimden

anlatacak daha çok şey var...
daha yıldızlar tükenmemişken..
ay,ışığını henüz kaybetmemişken,
deniz kokusunu hala taşıyorken..
ve hala umut taşıyorken içimizde...
seninle yaşanacak çok şey var daha..