Kahve önünde söğüt ağacı dalları yeri süpürüyordu. Çaycı elinde askısı sallaya sallaya dalların arasına girdi. Gövdenin etrafına üç beş tabure atılmış güneşten kaçanlar gölgeye sığınmıştı. Çaylar dağıtıldı. “Fehmi amca, senin hesaba yazdım.” Çaycı boşları toplayıp kahveye döndü. İhtiyar şekeri yavaş yavaş karıştırırken gözleri daldı. Hemen arkasında oturan gençlerden sıska olanı “Fehmi amca, Suat’la beraber kazı yerine gideceğiz. Cehennem kapısı varmış. Sen de gel bizimle.” Titreyen eliyle bardağı güçlükle ağzına götürdü. Suat arkadaşının omzuna arka arkaya dokundu. “Murat uğraşma ihtiyarla.” Murat alaycı tavırla “Hem sen eski çilingirlerden değil miydin? Kapıyı da açarsın. Kim bilir yer altı dünyasının hükümdarı Plüton’u da görürüz. ” Bir yudum içip bardağı gövdenin dibine bıraktı. Bastonundan güç alarak ayağa kalktı. Gençlere döndü. “Göreceğimi gördüm ben.” İhtiyar kısa adımlar atarak uzaklaşırken Murat ayaklandı. “Kalk, kalk gece olmadan gidelim.”

İhtiyar ekmek poşetiyle bahçe yoluna girdi.

Murat’la Suat Hierapolis antik kentinin mermer parçalı yolunda etrafı kolaçan ederek yürüyordu.
İhtiyar eşikte ayakkabılarını çıkarıp cebinden anahtarlığını çıkardı. Anahtarı buldu. Gülümseyip tırnak makasının törpüsünü açtı. Belini büktü. Törpüyü kapı diline soktu.

Murat arkasına bakarken ileri işaret ediyordu. “Oyalanma sağda solda. Kapı önümüzde.” Suat çömeldiği yerden kalkarken küçük bir taşı cebine soktu. Tek parça kemerli mermer kapıdan buhar yükseliyordu.

Kapı içeriden açıldı. İhtiyarın yüzü kızardı. Doğrulurken anahtarlığı cebine soktu. Kaşları çatılmış yüzü asılmış ihtiyar kadın eşiğe çıktı. “Boyundan posundan utan herif. Neyin peşindesin!” Poşeti sertçe çekip aldı. İçine baktı. Başını kaldırdığında burnundan soluyordu. Poşeti yüzüne doğru uzattı. “Limon nerede! Limonnn!”

Gençler kemerin altında dikiliyordu. Murat içeri doğru adım atmıştı ki Suat bileğinden yakaladı. “Gaz zehirler, uğraşırız.” Murat geri çekildi. “Ne Plüton, ne cehennem hak getire.”