Yalnızlığın kıyısında uzun ömürlü ağaçlar,usul usul konuşurken aşkları
Ve rüzgarın kuyruğunda uzun takvimler,ince ince çizerken toprağı
Görünür güneşin beslediği ayaklar kulelerden...





Gölgelere damlayan izlerin yağmur dilimidir avuçlarımda yıldızlar
Bir kuşun göğsünde dinlenen üşümüş çıtırtıdır yapraklar
Hangi vakit yahut ne vakit
Kimse hüzünleri anlatmasın bana içinden geçtiğim
Mavi gökyüzünü paylaşarak binlerce kirpiğin..
Özlemek birikmek demektir tarihin patikalarında
Sarih gülüşlü baharlara orman açabilmek
Sabahın körüne tayları beklemek deli susuşla
Gözlerimde eriyen papatyalar
Ve cümle şiirler düşün düş’üme
Uzak dediğin nedir ki
Senden öncesi susar
Senden sonrası sana büyür




Ey iklimimin ay çiçeği
Uçurumda olsa gelişim gidilemez
Başka yere
Başka gül’e..


Gitme..
Gülüşün düştü yüreğime bir kere
Ki.kelebeğin sevinciyle ölümü bekler gibi bekliyorum herşeyi
Herşeyim ki,
Omuzlarında benim
Adım...