Bimola

Gerektiği kadar konuşmak, yeri gelince susmak, çevreyi dinlemek, süzmek, empati kurabilmek, hayatın bizleri zorladığı anlarda molalar verebilmek olgunluk yolundaki bir insanın yapması gerekenlerdir.

Şairlerde şiirleriyle ses olmadan önce dünyayı gözlemlemek ve dinlemek zorundadırlar. Kalbe dokunan ne varsa imbikten süzerek imgenin yol arkadaşlığında şiirin inşasına vesile olmaktır. Aşkları, umutları, hayalleri, şikâyetleri kelimelerle buluşturarak suskunluğa bir nevi mola vermektir. Susma anlarında da konuşmaya başlarken de mola denilen istasyona uğramaktır.

Şair için şiirlerin demlenip belli bir kıvama gelmesi için zaman önemlidir. Zaman içerisinde sözcükleri uyutup akabinde daha dinç daha diri uyandırmak gerekir. Bu durum şairin sustuğu anlamına gelmez. Olsa olsa şairlerin konuşma sırasını beklemesidir. Başka bir boyutuyla Bimola, hareketin sonunda, konuşmanın arasında ve dahi çalışıp yorulmanın sonrasında bir nevi nefes almasıdır. Daha ileriye ve daha dinç bir şekilde yol alma gerekliliğinin ifadesidir.

Acılar, kayıplar ve daha kapsayıcı anlamda yaşanmışlıklara da dikkat çekerek gönüllere köprüler kurmayı amaçlayan şair şiirleriyle içinde bulunduğu hali ruhiyatıyla olayları kendi süzgecinden geçirip öyle sunmaktadır okurlarına. Bir nevi gök semaya hoş bir seda bırakmayı amaç edinmektedir.

Bimola, bu duyarlılıkla ve en önemlisi mesuliyet çerçevesinde elindekileri alıp yola çıkmıştır. Sizleri bu düşünceler doğrultusunda kısa molalarınızda yol arkadaşlığına davet etmektedir.

İlkay Coşkun