Yalnızdı adam. Kalabalığın içinde bir ucubeydi âdeta. Uzaylı gibiydi. Uymuyordu düzene. Tekdüze bir hayat içindeki düşünen hayvan toplulukları farklı ve isyankâr birini gördükleri andan itibaren tüm öfkelerini kusuyorlardı o adamın üzerine. Kimin haklı olduğu bilinmezdi kısa vadede ama boşa geçip giden bir yaşam söz konusuydu. Aslında hangisi olacağınıza siz karar vermelisiniz sevgili dostlar. Farklı, değişken ama uyumsuz biri de olabilirsiniz; çok uyumlu ama ruhunu sistemin çarklarına satan bir düzen adamı da. Ya da kendinden ödün vermeden sisteme uyan ve bulunduğu ortama zevk veren biri... Yani bu adamınki de ayrı bir tercih. Bu adam farklıydı herkesten, hepsinden. Kilisede Ettehiyyatü okuyup aforoz olan bu adam alıştıramamıştı kendini bu hayata. Gece giyinirdi, gündüz soyunurdu. Sokakta dolaşırken herkes iğrenerek ona ve süpürge olmuş saçlarına bakardı. Süpürge de ne süpürge(!), kesip çöpe atsan çöp kirlenir be mübarek. Yıkamadın mı o saçlarını be adam? Yıkamaz. Çalışmaz, yemez, içmez, gülmez, sevmez. Yahu bir insanın kemikleri sayılırsa o adam ne olur, ölür. Bu adam da ölecekti belki ama yavaş yavaş, acı çekerek ölüyordu. Her gün biraz daha ölüyordu. Hunharca ölüyordu. Kimsesi yoktu ki yardımına koşsun garibin. Ama kiliseye gitmeyecekti artık. Zaten gitse öldürürlerdi onu. O kendi kendine ölmeyi tercih etti. Zaman öldürdü onu. Ya da diğer insanlar. Sistemin köleleri öldürdü onu. Son sözleri de şuydu:

-Kilisesine de, papazına da, aforozuna da... Aforoz, afo...

Ve bir devir daha kapanmıştı. Robotlar gezegeni esir almıştı. Herkes niye öldüğünü merak ediyordu adamın bir yandan.

-Garibim yemezdi içmezdi, ben diyeyim 30 kilo sen de 35.

-Ulan bir insan evladı 60 sene yaşayıp bir banyo yapmaz mı be? Kendisi koktu, Dünya’yı da kokuttu pezevenk. O kokuyla bu kadar yaşaması da mucizeydi zaten.

-Derdinden öldü, derdinden. Tek başınaydı. Kaldıramadı yalnızlığı bu yaştan sonra.

-Yahu 60 yaşına kadar yalnız yaşadı da şimdi mi kaldıramadı. Adam sen de. Eceli geldi öldü işte. (Düz Adam)

-Ruhu kirliydi onun ruhu. Kötü enerji yayıyordu etrafa . İyi oldu.

-Biz öldürdük onu. Hep beraber el ele verip öldürdük ulan, mutlu musunuz? Gel dedi gelmedik, su dedi vermedik, haykırdı duymadık, ölümüne karşı çıkmadık. Bu adam öldü de ne oldu? Bak hepimiz aynıyız şimdi. Biz de öldük. Ben ölüyüm, sen de, o da. Yeryüzünde tek can kalana kadar, son ocak sönene kadar, son bina yıkılana kadar, son sular çekilesiye kadar bu düzen böyle devam edecekse bunda biz suçluyuz, biz.

Hepsi doğruydu, ama sonuncusu daha doğruydu. O adam gibi bir sürü adam var. Birini öldürdünüz, bari diğerlerini öldürmeyin. Tek temennim bu.