Şiirlerim katliam olur, Şimdi şiir yazmak istemiyorum.

Bu sefer Sana “Sen de” demiyeceğim, Sen de ile başlayan bütün cümleleri biliyoruz ikimizde. Sen de demek; diğerlerinden farkın yok demek, Sen de aynısın demek.. Ben Sana Sen de demiyeceğim , Sen aynı değilsin hiç bir şeyle, hiç kimseyle. Senin böyle olman benim şanssızlığım tamamen.. Uğursuz muyum ben neyim anlayamadım? Sen böyle oldun.. Bundan sonra Umut da yok belki.. Belki hüzün dolu şiirler var hep..
Belki hep terketmelerin! Hiç benim olmayacakmışsın zaten.. Bunu bile bile geldin. Yine de güzel gelmiştin.. Yine de Beni mutlu etmiştin! Sen yüreğimin ve bedenimin tek hakimiydin.. Yüreğim Senindi.. Senin olan bir şeyi her ne pahasına olursa olsun bırakmayacaktın. İşte şimdi Ben bu yüzden kırgınım Sana..
Hala adının ve Sana hitap ettiğim kelimelerde baş harfini büyük yazıyarsam hala Benim için Farklısın demektir.
Farklısın, ömrüm boyunca yerin Ben de kalıcak. Ölene dek demiştim ya Ölene dek.
Senden sonra insanarın yüzüne hiç bakmıyorum, çünkü biliyorum ki kimse Sana benzemeyecek. Kimse Sen gibi olmayacak.
Unutamayacağım, bir hafta, bir ay yada bir mevsim yetmez . Bir asır bile yetmez. Çünkü Sen dünyaya yalnızca bir kez gelen bir şeysin. Neye benzetilir bilemiyorum bile. Ama benzemiyorsun. İnsanlar ne kadar şanssız aslında, Seni tanıyamadıkları için. Ben tanıdım Seni, İnanmasan da. Ama Sen Beni tanıyamadın, tanımadın. Tanımak için fırsat bile tanımadın!
Bundan sonra işte şiirlerim katliam olur, okuma! Yazsam da okuma! Şimdiden özledim Seni.. Yokluğun deli hasretine karıştı. Artık kurtuluşum yok benim. Gitmeliyim uzaklara. Çook uzaklara. Ama gitmeden katliam da olsa Şiirler yazmalıyım yine.. Sayfalarca.. Gözyaşlarım gibi... Gözyaşlarıma yazmadım bu kadar. Ama Senin bir gözyaşına yazabilir sayfalar.
Yanındayken bile Özlediğimdin. Özledim Seni.. Zaten doyamayacaktım ki Sana. Zaten Benim olmayacaktın hiç. Ama neden inandırdın beni? Ne olursa olsun gitmemeliydin..
Ben nasıl inandıysam Sana Sen de inanmalıydın Bana , Yüreğime haksızlık ettin. Gittin. Şimdi şiirlerim gitmeli olacak hiç sevmememe rağmen yazacağım. Gidilen şiirleri sevmiyorum. Katliam şiirleride..
Her gün belki yeniden başlayacak hayat, ama Ben de başlamayacak! Her gün Sana olan hasretin, Benden gitmen’le devam edecek. Gidişinde kaldım Ben. Gidişini sürdüreceğim hayatta. Yeni bir şey olmayacak. Belki olanlarda olmayacak. Belki Ben de olmayacağım. Gdişin devam edicek hayatıma.
Gittiğin yerde kaldım, kaldırmadın beni. Düştüm artık hayattan, tutmadın elimi , tutamadın! Suçlamıyorum ki Seni hiç suçlamadım. Suç bende idi. Seni de yalan sanıcaktım, İnanmayacaktım Sana da. Bu günlerin bir gün biteceğini bilecektim. Tıpkı dünyanın Sonsuz olmadığını bildiğim gibi. Dünyadaki Aşk belki bu belki Sen de dünyalıksın. Ama Ben Seni dünyada Sevmedim.. Dünyalık Sevmedim. Ahiret gibi Sonsuzdu aşkım. Ama Sen bilemedin, Sen öyle sevemedin. Dünya zevklerinden değildi Sana duyduğum. Belki Aşk da değildi. Daha yüce bir duyguydu Senin gibi.. Sen sevemedin sonsuz. Bir gün bitecekti. Bir gün.. O günün hiç gelmeyeceğine öyle inandırmıştım ki kendimi. Olan onca şeye rağmen Kör’ü oynadım Ben. Duymadım, görmedim. Yine gülümsedim, kırıldım, kırılmamış gibi belli etmedim. İşte belki burda dürüst değildim, Kırıldığımı söyleyemedim. Hiç söyleyemeyeceğim.
Canımı acıtsan da benimdin. Ben de Senin. Benden gitme diye, korktum işte. Söyleyemedim...
Şimdi söylüyorum ama artık duyamazsın. Kırıldığımı söylemeyi ne kadar isterdim.. Ve hep umutla dolup taşan şiirler yazmak..
Bundan sonra şiirlerim gitmeler üzerine olucak, Gitmelerin üzerine.. Gitmenin hikayesini yazacağım. Gdişinin.. Bitişinin.. Bitişimin.. Ve şiirlerim Katliam olucak.. Yüreğimdeki Sen gibi.. Bitmeyen katliam olucak, bitmeyecek. Gelsen bile..
Sana yine şiirler yazacağım ama okuyamayacaksın, bilemeyeceksin.. Yüreğimdekileri bilemediğin gibi...

Pembe Siirler --- 20.10.2008 --- 13:00