İnsan hayatı kurallara uygun bir şekilde yazılmış bir makaleye benzer. Bir embriyoyken 3 kilo kadar bir bebek olarak dünyaya gözünü açmakla başlar bu makale. Bazen gerçekle hayalin, ölümle hayatın veya dünya ile ahiretin arasına bir virgül(,) koyarak, bazen çözümlerini bulmak için insanı baş ağrılarına hapseden sorun ve düşüncelerin sonuna soru işaretleri(?) koyarak, bazen daha önce vukû bulmamış birtakım ürpertici olayların dibine, dehşet ve hayretle kişiyi sarsan ünlemler(!) koyarak, bazen dünyanın bunca meşakkat ve ızdırabına rağmen, kötü dünyada iyi insan olmak için parantezler’( )’ açıp içinde keşfedilmemiş güzelliklere imza atarak, bazen daha düzgün bir hayat sürdürme ümidiyle aldığımız kararları kendimize açıklamak için iki nokta( : ) koyarak, bazen de bir şeylerin yanlış gittiğinin farkına varıp bu yanlışları düzeltmeye çalışarak veya bambaşka bir hayat için satır başlarına( ¶ ) başvurarak sürüp gider bu makale.

Bu hayat makalemizde ilginç olan da ne biliyor musunuz?

Hayat makalemize koyduğumuz bunca noktalama işaretlerinden sonra çok basit bir şekilde son buluyor bu yazı. Bir nokta(.)...

Makale; bir fikri veya düşünceyi kanıtlamak veya kabul ettirmek için yazılan bir yazı türüdür. Hayat da; insanın, kendini insanlığa ve Allah’a kanıtlama ve ispat etme eyleminin adıdır.

Bir noktayla son bulan makale ile sekte-i kalple son bulan hayatın ortak noktası ise çok bedi’dir. Dikkat ettiyseniz, sayfalarca yazılan makale şu şekilde hayattaki yerini alır. "...İyi bir makaleydi, kanıtladı veya kötü bir makaleydi pek de iyi sayılmazdı." Uzunca yazılan o yazılar unutulup onların yerine üç nokta(...) koyarlar, sonunda da siyah bir benek(.) koyup kapatırlar konuyu. Sadece çok merak edenler açıp baştan sona okur.

İnsan hayatı da böyledir işte. Kısa veya uzun, iyi veya kötü, nasıl olursa olsun, ölüm denen bir noktayla son bulur ve onun için de aynı ifadeler kullanılmaya başlanır. "...Rahmetli ne iyiydi be! Kanıtladı kendini veya zalim adam! Ne kötü biriydi." Üç tane nokta(...) sonra birkaç kelime ve kapanış noktası(.)...

Unutmamak gerekir ki, her işte olduğu gibi hayat ve ölüm konularında da itibar sonadır ve insanoğlu en son üzerinde olduğu hal üzere hesaba çekilir. Kimisi iyi olmayı hedef edinir, kimisi kötü olmayı. Sonra da bu hedefe dogru yolalır. Varılmak istenen hedefe de ancak ona giden yoldan gidilir.

Sonuç olarak, itibar edilmesini istediğimiz sonumuzun, nasıl olmasını istiyorsak şimdiden itibar edilmesini istediğimiz sona giden yola sımsıkı tutunmalıyız. Bilgelerin şu sözü ile bitirmek istiyorum. "Nasıl yaşadım deme, nasıl öldüm de." Saygı ve Dua İle...
Hüseyin Yalçın