4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
531
Okunma
bazen içindeki merdivenlerden usulca iniyorum sen yokken
ki için kütüphane
dışın lunapark çok kere
raflarında masallar
hikayeler
bilim kurgu odaları
boş stüdyolar
koridorların labirent gibi
yürüyorum sessizce
hani ayağıma tasnife elverişsiz bir kitabın bekleme süresi takılır
ya da yazılmayı bekleyen bir kalemin mürekkebi bulaşır da anlarsın diye
öyle tedirgin
öyle uçlarına basıyorum ki mahcubiyetin
karıncalanan atların uyanmasın diye parkın
ninni söylerken buluyorum kendimi
yarı fısıltı
yarı mırıldanıp
geçiyorum çocukluğundan
sonra
sandığın çıkıyor karşıma
üstünde kat izi birikmiş yılların tozu uçuşuyor
üfleyip
elimin ayasıyla usulca
,,
o el aynasını bulmam gerek
ne olursa olsun
bilmem gerek
masumiyetini sakladığın sırrını
çözmem gerek
Şiirin sahibi
Cevap Yaz