Sana yaklaştığımı fark ediyorum...

Bu hafta boyunca gecelerimin çok zor geçtiğini benden başka birde yaratıcım biliyor. Senin verdiğine inandığım hastalığımın baygınlığı içinde, seçemediğim rüya geçitinde yaşamı görselliyorum.

Anlam veremediğim renklerin ve şekillerin içine saklanan karmaşık bir yaşam...İstediğim; anlamak ama gördüğüm rüyaları anlamlandıramıyorum.

Bazen yaratıcımla konuştuğumu farkediyorum, ona yarattığı güzellikleri anlatıyorum. Oysa ki o bütün bu güzellikleri benden daha iyi biliyor. Baygınlıkla başımı yastığa koyduğum an, gözümün önüne gül ve çiçek bahçeleri içinde gezindiğim geliyor.

Renklerinin farklı farklı oluşlarını, aynı anda bir çok renk ile bezenişlerini, değişik şekillerde göze hitap etmelerini izliyorum. Anemonların, glayörlerin, orkidelerin, frezyaların sıra sıra dizilişlerindeki güzellikleri soluyorum.

Kokularını duyuyor dokunmak istiyorum.

Yaklaştığımı sandığım o çiçeklerin, aklımın bile alamıyacağı uzaklıkta olduklarını anladığım an içimi üzüntü kaplıyor. Rüya ile gerçek yaşam arasına çiçekler bezeyen Allahım; sen ne yücesin ki mesafelerle ölçümsüz oynuyorsun. Oysa ki elimi atsam tutacak gibi duran gül bahçende dolaşıyor ve var etmiş olduğun çiçeklerin kokusunu duyuyorum.

Alabildiğine geniş olan gül bahçelerinde, acıyı tatmamış bir çoçuk gülümsemesi ile koşuyorum.

Ne kadar da geniş.

Ne kadar da sınırsız...

Yorulmadan koşuyor, sana yaklaştığımı fark ediyorum.




....