Akşamın gri ağları ilmek ilmek dokunuyor günün üzerine. Bir yaprak daha düştü düşecek hayat ağacından. Birazdan bir zifiri karanlık işgal edecek yeryüzünü. Ama sen bunu kabul etmeyip ışıkları yakacaksın yine. Neyi kabul ettin ki zaten hayatında.? İşte yaprak düştü dalından. Bu kaçıncısı bilmiyorsun. Sayamıyorsun geçen yılları. Zamanın elinde bir oyuncaksın sadece. Hükmün yok ona. Komutan o. Ne derse o olacak. Sen sadece seyredecek ve şahid olacaksın zamana. Dünya’ya da sahip olmaya değil şahid olmaya gelmedin mi zaten.? Birer birer zamanın eline teslim ederken tüm yaşayışlarını, içine takılıyor bakışların bir an. Derinlerde bir istek var, fark ediyorsun. Bir gün bir yerlerde yeniden karşılaşmak istiyorsun tüm anılarınla. Dizginleyemiyorsun bu isteğini. Sahi diyor bilincin, bu mümkün olabilir mi.? Soru öylece kalakalıyor zihninin deruni bir köşesinde. Bazen geçmişin anılarındasın, bazen geleceğin hayallerinde, nadiren de şimdinin anlarında. Oysa biliyorsun, ne geçmiş var ne gelecek. Yalnızca şimdi var, o da şimdilik. Sen düşünmek için varedilmişsin dostum.! Sürekli düşünürsün. Hele o uzun yürüyüşlerin yok mu.? Düşünerek yürürken, taşa takılıp düşmelerini hatırlarsın. Üstünü silkeleyip yola devam edişlerini. "Düşünürken düşer insan" diye düşünürsün bir an. İşte sen busun aslında.! Hayatın bir uzun yürüyüştür. Düşünceli bir yürüyüştür. Bazen taşa takılıp düştüğün bir yürüyüştür. Ancak dünya, düşünmeni, yürümeni istemez bilesin. Çünkü düşünmek acı çekme riskini, yürümek ise düşme riskini barındırır içinde. Fakat modern zamandır ki, acıya ve düşmelere kapalıdır. Ondan değil midir en ufak bir acıda doktora koşmalar.? Haplara başvurmalar? En küçük bir duygu çalkalanmasına bile tahammül edememeler.? Neden mi böyledir.? Çünkü acılar zaman neden var edildiğini unutturmak ister sana. Ve zayıflığını da. Çünkü yürüyünce düşünecek, düşecek ve insan olduğunu hatırlayacaksın. Ve sen kanarsın bu yalanlara. Sadece yola bakarsın ve uyuşur beynin, düşünmezsin. Ne koklarsın havayı, ne yaşamdan haberin olur. Sadece sen varsın sanırsın dünyada. Hayat böyle geçer gider gözlerinin önünden. Oysa ey kendim.! Bilesin ki insansın, insan olmak aciz olmaktır, insan olmak düşmektir, düşünmektir, düşmeyi kabullenmektir. İnsan olmak acı çekmektir. O halde düşünmekten, düşmekten, acıdan korkma.! Yürü, düşün, düş, silkele üstünü ve kalk. Devam et.! Zamanın elinde oyuncaksan eğer, en sağlam oyuncak ol ki zaman seni kolayca bozamasın.
Hayat bazen garipliklerle doludur. Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hemde. İçimizi acıtanda o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır. Dönüp dolaşıp hep aynı kişiye açılır kapılarımız.Yanılgılarımız, yangınlarımız, yalnızlığımız hep aynı kişiye yöneliktir aslında.Bazen söylemeden yazdığımız cümleler bazen iç sızısından damlayan hüzünler. Evet.! Hepsi aynı kişiye, nedenler ararken nedensiz sevmek bazen. Düşlerden kopmayan koparılamayan bir parça gibi. En dibe vurulmuş bir hal gibi. Dönüp dolaşıp çarptığımız yanlızlığımız gibi. Onu sayfalara dökerken çağla gözlerinden muhteşem tebessümüne kadar virgül ve gibilerle sıralamak hayatın en güzel işi olsa gerek. Söylenmemiş sözlerimdeki acılarımla seviyorum seni. Belki biraz kırık biraz eksik ama kabul et sende bana tam değildin. Yanındayken bile uzaktın bana. Elimi uzatacağım anda soktun bütün boşlukları aramıza. Ben her daim sessiz çığlığımla seni sevdiğimi haykırırken sen her daim uzak kalmaya çalıştın. Ummadığım anda üzerimde yakaladığım bakışların bağladı beni sana. O anda nedenlerim oldun. Milyonlarca neden ve niçinlerle hep sana dair sorularıma sende cevap aradım. Fakat birinin bile cevabını bulamadım. İşte o anda anladım, hayat üç şıktan ibaretmiş sevdiğimiz kişi için. Onunla ya da onsuz ya da ona rağmen * veya ona dair. İşte hayat sevdiğin kişi için bu şıklardan birini yaşamakmış.Senleyken sensiz her zaman yaşadım.Yanımdayken yokluğunu hissettim.Bana seni seviyorum derken bile;gözlerinde sevgisizliğini,gözlerindeki yalanı yakaladım. Sensizken sana dair de yaşadım. Şimdi ise sana rağmen yaşıyorum.
Sözsüz..
Duygusuz..
Hissiz..
Aşka güvensiz..
Bana yaşattığın tüm bu olumsuzluklar için sana teşekkür ediyorum.

HAZALIM