Keyfi yerinde gecenin.
Bütün dinginliğini sere serpe sunmuş, yorgun argın bedenleri uyutmuş, kara bir deniz gece.
Her biri büyük bekleyişlere müptela edilmiş, kendini aydınlatırken bir yanındakini görmeyi denemediği, hissedemediği, aydınlatamadığı birer bedene sahip olmuş sokak lambalarının yalnızlığı gece.
Öyle ki biz saklanırmış gibi evlere, odalara çekilirken, bu dinginliği farkında olmadan bırakırız geceye.
Dolayısıyla keyfi yerinde olur hep gecenin.
Gecenin bu denli keyifli olması beni rahatsız mı ediyor yoksa. Benim pek keyfim yok ya, belki çekemiyorumdur. Ama Allah var kimseyi ne çekememezlik yaptım, nede kıskandım bu yaşıma kadar. Neler düşünüyorum gece gece. Geceyi anlamak istemem gecenin bu sahipsizce tavırları nasıl sergiliyor bu yüzden galiba. Ben geceyi anlamaya çalışıyorum mesela, gece de beni anlayabilir mi ki. Mesela ben bu gecenin neresindeyim, kendime çok sordum. Şimdi dönsem geceye sorsam. Avazım çıktığı kadar bağırmayı denesem. Gecenin duyacağına ihtimal vermiyorum. Ama ben bu gecenin neresindeyim. Yine de soruyorum istemsizce. Gece susuyor.
Gecenin keyfi izlemeye koyuluyorum.
Bir baykuşun çığlığı uzun uzun yankılanıyor. Akşamdan yağan yağmurun çatılarda kalan son damlaları da var tabi bu sessizliği bozan. Şıpır Şıpır... Gecenin keyfini seyrederken istemsizce tıkanıyor kulaklar. Düşüncelerin ardına gizleniyor sesler.
Keyfinin yerinde olması gecenin, bütün bu insanların, güzellerin, arsızların, Ahmetlerin Ayşelerin geceyle dertlerinin olamadığından mı acaba. Gece hiç birine yüz vermiyor mu yoksa .
E o zamana onca insanlar gecenin neresinde ola ki. Hani hepsini seviyormuş gibi yaptığım şu insanlar. Gülüyorum ama içimde bastırılmış bir öfkenin ve savaşın sebebi olan insanlar. İhmalin ve hep beklenti üzerine kurulmuş bencil hayatların sahibi olan insanlar. Hani neresine baksam gecenin göremiyorum sizi.
Ben bunları düşünürken gecenin keyfi değişmiyor. Hep yerinde. Zaten umurunda mı ki gecenin. Sordum. Cevap bile vermedi gece. En azından geceye soracak cesaretim var. İnsanlara sormadıklarım ve sana sormadıklarım hepsi bu kara deryanın içinde.
Gece sen farkında ol veya olma. Keyfinin yerinde olup olmadığını sorarsan eğer, hep yerinde. Sen neredesin ona bak. Sen neresindesin onu sor. Ben bu gecenin neresindeyim diye.
Ben bu gecenin neresindeyim merak ediyor musun peki.
Senin bilme ihtimalini de bilmeme ihtimalini de düşünerek söylüyorum.
Gece benim içimde.
Sen gecenin içinde.
İç içe...