Yine yağmur yağıyordu pencereme, ayrılığın habercisiydi sanki. Rüzgar usulca esmiyordu herzaman olduğu gibi ,sokaklarında bu aşkın. İçimi acıtıyor sebebini benim bile bilmediğim birşeyler. Kelimeler düğümleniyor boğazımda, gözlerim ise donuk. Konuşmayı beceremeden "gitme" diye haykırmaya çalışıyorum. Kanayan kalbimde kıyametler kopuyor, gözlerimden süzülen yaşlar ise isyan ediyor hayata...
Nedendir bilir misin, isyan eden gözyaşlarım? Gelişinin sevincini yaşayamadan, gidişinin acısıyla başbaşayım. Nasıl acı verdiğini anlıyorum yalnızlığın insana. Sevmek ölümden beterdir derdide inanmazdım ben dosta. Ben kaç kez öldüm, kaç kez gömüldüm toprağa. Hiçbirşey kalmadı hatıralarının dışında, onlarla yaşayıyorum. Ne kadar ölmüş olsa da yüreğim..Seni bana kimse unutturamaz; yaşayamam sensiz, senden uzaklarda....
Yalnızlığa esir düşmeyeceğim; dönmeyeceğini bile bile,
BIRAKTIĞIN SON KAPIDA BEKLEYECEĞİM...