Bu kadar değil, hayır.
Burada son bulmayacak. İzin vermeyeceğim.

-kimse seni sevmiyor-

Bu doğru değil!

-değmiyor-

Hayır. Hayır değiyor. Çık kafamdan. Kardeşlerim değiyor. Ve çimlere dokunduğum her saniye değiyor. Ruhlarımın ihtimaline değiyor. Kitap okurken değdiğini hissediyorum, ve gülerken, ve öpüşürken, hatta sevişirken. Severken değdiğini hissediyorum. Sen hastalıksın, fazlalıksın.

-ben senim. sen bensin. istediğin ilacı kullan, bunu inkar edemezsin. asla peşini bırakmayacağım-

Çık kafamdan. Lütfen. ÇIK.
Bu doğru değil. Gideceksin. Susacaksın. Yarını düşlemeye başlayacağım, her genç aptalın yaptığı gibi sarhoş olacağım, aşık olacağım, kumlarda sendeleyip düşeceğim. Gideceksin. Korkuyorsun beni bırakmaya, ben iyileşince yok olacaksın. KAFAMDAN ÇIK.

-daha önce yaptın. yine yaparsın. yine yap, daha iyi yap. arkana bakma bu defa, her şey güzel olacak. sadece uyumak ve bir daha uyanmamak istiyorsun.-

Nasıl bakmam arkama? O iki meleğe nasıl bunu yaşatırım? Ya, annem… Yıkılır, bir aile yıkılır.

-ailenden başka arkandan üzülecek kimsen yok. ki, onlardan da emin değilsin, değil mi? kendini ikna etmek için kazıttın vücuduna o şekli.-

BU. DOĞRU. DEĞİL. Beni sevenler de var. Birileri var. Biliyorum. Ayrıca, ne önemi var? Ben onların sevgisi olmadan bir hiç miyim?

-daha önce geçtin bu yollardan ama daha gençtin, tazeydin. gücün vardı. artık yok. pes et.-

ÇIK. KAFAMDAN. ÇIK.

-önceden de kendinle konuştun, neden bu defa bu kadar net? tam iyisin zannederken daha da deliriyorsun. en zayıf anında yeniden vuracağım seni, düşmemeye bak ama sanmıyorum. ilk hayal kırıklığında yanında sadece ben olacağım. biliyorsun, değil mi?-
-kendinle her baş başa kaldığında, orada sadece ben olacağım.-