Kuyumcuyla çalışanı tezgah arkasında hediye paketini inceliyordu. Kadın merakla “Oğlunuza ne aldınız Ahmet Bey?” Adam paketi yırtmadan açıp kutusundan tabancayı çıkarttı. Tetiği çektiğinde namlu ucundaki kırmızı ışık yanıp söndü. Göğsünü kabartarak “Bizim ki dört yaşında. Kocaman adam artık.” İçeriye genç bir çift girdi. Tezgaha yanaştılar. Kız önde “Nişan yüzüklerinizi gösterir misiniz?” Kuyumcu tabancayı kutusuna yerleştirirken kar maskeli iki soyguncu dükkanı bastı. Pompalı tüfekleri biri müşterilere diğeri kuyumcuyla yardımcısına çevirdi.

Orta yaşlı adam gözü kahve fincanında dikkatle yürüyordu. Attığı her adımda kahve dalgalanmakta yüreği ağzına gelmekteydi. Gözlerini hızla koltuğa çevirip fincana geri döndürdü. Yavaşça dizlerini kırıp koltuğa oturdu. Derin bir soluk verdi. Keyifle bir yudum alıp fiskos masasına bıraktı. Eli kumandaya uzandı. Televizyonu açtı. Arkasından bir kadın sesi duyuldu. “Beğendin mi?” Adam başını çevirdi. “Eline sağlık hanım.” Kadın yanındaki koltuğa oturdu. “Ne bakıyorsun?” “Akşam haberlerine.” Kadın koltuk kenarına sıkıştırdığı poşete elini sokup tülbentle tığ çıkardı. Birbirine dolanmış ipleri çözerken “Ağzını bıçak açmıyor. İşler nasıldı?” Adam gözleri televizyonda otoriter bir sesle “Zamane babaları bir tuhaf. Çocuklarına ne alacaklarına karar veremiyorlar. Biri geldi, dükkanda bir ona bir buna baktı. Dayanamadım. Ucu ışıklı tabancayı sarıp verdim,” diye anlatırken spiker asık suratla söze girdi. “İki ülke arasında yapılan silah ticaret hacmi kırk milyar doları aştı.” Adamın asabı bozuldu. “Silah tüccarlarının öbür dünyada yatacak yeri yok,” diye söylenirken cep telefonu sesi odayı doldurdu. Adam kadına bakıp kızdı. “Aç sana şunu!” Kadın kıkırdadı. “Bey sen ötüyorsun.” Adam kızardı. Elini arka cebine sokup telefonu çıkardı. “Kızmış.” Arka arkaya yeşil düğmeye bastı. Ya sabır çekti. “Söyle kızım.” Yüzü bembeyaz oldu. Endişeyle koltuktan fırladı.