Bir yazarın hayali olabildiğince okunmaktır. Evreni düşünüyordur sözcükleriyle ve sırasıyla kelimeleri piste çıkartır. Hoyratça çalınan müzik biraz da düş gücüdür. Tıpkı bir piyanistin notaları gibi...
Sözcükler, sözcükler ve yine sözcükler...
Resmi dili yazıdır. Kelimeri avlar ve onlarla oyun oynar. Çılgınlıktır, gereksiz görülür bu aşırılıklar.
Karışık, karışık ve karışık...
Aslında durum görünenden farklı.
Bu bir güç göstergesi
Cübbe savaşı
Ayakta kalma teorisi
Karşıyı yıkma resti...
Siz sanıyor musunuz ki kendini kusursuzca ifade etmek zayıflık? Evreni özgürce, korkusuzca dile getirmek. Bu bir baş kaldırış, arayış, bu bak burdayım demenin diğer adı.
Bunlar kelimelerin meydan muharebesi
Sıradan insanlar anlamaz bu işi. Gerçekten ne gereği vardır?
Ben yazılarımda ölümsüzlüğü hedefliyorum.
Mehmet Akif de şiirleriyle var oldu ve sözleri asırları da geçecek.
Olabildiğince okunmak ve evreni hapsetmek satır aralarına...
Onlarla resimler çizip yeni isimler dile getirmek...
Bu paha biçilemez.
Yenilgiler eserlerle olmalı para puldan öte ve yenmeler...
Bir adın kalmalı geriye, gerisi nafile
Yazarlık zor iş, her kişinin değil bu konuda harcı er kişinin.
Kelimeler, kelimeler ve kelimeler...