gözümü açtım.kendimde değildim.her şey beyazdı. halbuki bu saatlerde bunun olması çok normal değil gibiydi.ama hiçbir sıkıntı hissetmiyordum.içimde en ufak bir korku yoktu.

baktım sadece.bir şeyin ardındaydım.belki birkaç gündür buradayımdır.bilmem.birkaç dakika dahi olabilir.ellerim bağlı değil.yüzüme götürüp kendimi yoklamak istedim.

bir nehir bol ağaçlı bir yer.aynı an dönüp duruyor mu bunu belirleyebileceğim en ufak işaret yok.her şey yolunda gibi.bazen değil.kaç dakikadır düşündüğümü belirlemeye çalıştım.bir an sonrasına gidemiyorum.midemin büyüdüğünü hissediyorum.işte şimdi her şey daha kötü olacak gibi.düzenli yutkunabiliyor muyum.şimdi değil.dilimin uyuşmasını hissettim.ağzım kurudukça kurudu.

bir kez daha güzel bir yer diye düşündüm.

bir şarkı sözü yazmak anı gibi.

değil.

bir el arkamda olsaydı korkabilirdim. bir dere yatağının içine bırakıldığımı bilebilirdim.

içeride birkaç kişi bir şeyler konuşuyor.sanırım tanıdık bir ses arıyorum.daha önce duyduğum bir ses yok.söz var.


ellerimi kaldırdım.evet otobüsten beni fark etmen zordu.ve dediğin gibi üzerimde her zamankinden farklı şeyler vardı.beğenmeyeceğini düşünüyordum.

şanssız bir adam olduğumu söylerdim herkese.bu biraz da totemdi.yanıma şansı almanın bir yolu.
aynı sözü tekrarlıyor uluslar.


zaman çabuk geçiyor.