Her insanın bir koruyucu meleği vardır.
Benim meleğim de ,bu gece benleydi. Odam da bir ışık huzmesi olustu. Canım sıkkındı biraz. Çok güzel bir yere koyduğum birinin hiç öyle olmadığını anlamıstım.
İnsanız beşer şaşarız,oda insan hata yapabilir diyordum hep, sorunlari var diyordum.
Ama yasadiklarım okuduklarım ,onun hicte öyle biri olmadığını gösterdi bana.
Değer veriğiniz insanların , hicte o değere layık olmadiğını görmek üzücü.
Bura da canimizi yakan o değil ona versiğimiz değer den ötürü.
Neyse böyle bir an da o ısık hüzmesi geldi. Önce şaşırdım ayağa kaltım ,içeri gidip geldim. Sonra geri geldim oradaydı. Hani biri gülümserde size ondan bir ışık yayilir ya.
Rahatladım bir an, huzur sardı içimi ,sonra güzel bir süliete dönüştü. Bana pembe bir ışık verdi kalbime doldu.
Öyle sardı ki beni , ağlamakla ,gülmek arasında kaldım.
Bir el kalbime dokunmuş tüm sıkıntıyı almıstı sanki.
Gülümsemeye başladım ,az önce beni üzen olay yok olmustu.
O benim Meleğimdi. Bana hissettirdiği duygu sen önemlisinüzülme idi.