Alperen’in ölümünden sonra kendi etrafında dönen alamette bu kez farklı ve yabancı açıyorum gözlerimi.


Herkes yaşamdan pay alıp doğum günleri kutlarken, geriye tüm hevesinde olan çocukluğunu, okumanın sevincini , dışarda akranlarıyla doya doya yaşamanın, gezip tozmanın, ilk aşklarıyla serapta buluşmanın, çakı gibi asker olmanın, büyümenin hazını alamayanların mirasını kimler paylaşır acaba?

Ölüme tez kalkan trenler nereye gider?

Anıları da peşine sürükler mi?

Varken yok olan, kaybıyla yarım kalan hikâyesinde yer almak burukluğu içimi yakıp kavururken pişmanlıklarım, keşkelerimin göğüs tahtama çivi çakıyor, acıdan göz çukurlarım sımsıcak yanardağ misali yanarken kahroluyorum.

Alperen’e bir halası olarak dokunamadığımı, koklayamadığı, sarıp kucaklayamadığımı, onunla zaman geçiremediğimi düşünüyor, kendimi hırsız, kalpsiz, düşüncesiz, bencil ve adil olmadığıma dair her bir şeyle yargılarken kızıyor, boğazım düğümleniyor, aramıza giren uzaklıklara darılıyor bu kez dorukları buz tutan dağ misali üşüyorum.

Meğer en büyük sınavmış insanın sevdikleriyle sınanması. Meğer bugünlerde iki ayrı kapıların ardından koşturduğum sınavlarımdan da zormuş sınanmak. Meğer boşu boşuna yormuşum kendimi.
Meğer hayat mektebi beni hep öğrenci görmek istemiş de sıra tutmanın, masa bulmanın, sandalyenin derdine düşmüş, unutmuşum canparemi...

Gönlüm bir mezarlığa dönüşürken, ruhumun pencere kenarında dünyaya bakmak bir kez daha fani olduğumu düşünmek, gelip geçici zaman ile hayata devam etmek ne zor.

Ölüm bir lütufsa, ayak bastığı Berzah âleminde yol bekleyen babaanne-dedeye ilk misafir ve de Kadir gecesinde onlarla koyun koyuna yatmak, toprakla kundaklanmak 20 yaşında toruna nasipmiş.

Alperen’den geriye kalan sevdiklerimden güç alıp, bünyemi sarsan isyandan kaçıp şah damarımdan da yakın olana Rahman’a sığınıyor, hafifliyorum.

Sabır tesbihinde sözcüklerim asli hedefine, olması gereken hâle, istikamete yollanmasına tanık olurken omuzlarımdakiler not alıyor !

’ kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn’
( Biz muhakkak ki Allah içiniz (O’na ulaşmak ve teslim olmak için yaratıldık) ve muhakkak O’na döneceğiz (ulaşacağız).” derler.)


Selametle yavrum, güle güle Alperen’im.
Allah’ın rahmeti üzerinde daim, mekanın cennet, yoldaşın cennet ehli olsun inşallah.

İlk defa bir bayramı senden ayrı geçirecek sevdiklerin, geriye kalanlar adına...

Halan
.......