Yakalamak tüm kayıpları,dağıldıkları sınırsız,isimsiz yerlerden.Çabalamak gerek..Öylesine takatsız ki düşüncelerim adımlarımı da yavaşlatıyor.Tüm yanlışların toplamından yine de bu kadar ağır cezalar almaya şaşırmak.Terazisi şaşmış insanların dünyasında,hesap kitap tutmak için yeteri kadar işlem gücüne sahip olamamak.Saf düşüncenin karşısında, zorla binlerce maskenin varlığını anlamaya zorlanmak.Olumsuz düşünceleri örtmeye çabaladıkça dünyanın kir bağlamış halinden, aydınlığa kavuşamamak.İnsanlık bu derece kirlenmeye koşarken,adımlamak için temiz zeminler aramak.Adımların dengesini bir an yitirse bulaşan kirin,hem suçlu hem güçlü savunmasını dinlemek.Bazen de sitemli tüm cümlelerden bile yorulmak.Hani diyorum ki güven kelimesine ne kadar sıkı sarılsam,ardından bu kelimeyi tarumar eden birikimler topluyorum yanıma.İnsanların hangi yüzüne bakacağımı şaşırarak.Maskeler düştükçe yerini dolduracak yeni yeni maskeler türerken.Güven kelimelerinin yıkıntısından,kurulan tüm iyi niyet harflerini artık alfabene dahi katamamak.Bir kez olsun insanların kendini adil yargılayamamasından bu ego savaşları.Bir kez olsun hatasından ders çıkartıp doğruluğa yönelmemesinden.Israrla, hatalı davranışların ardından, ben kelimesini söylemekte direnmesinden tüm kayıpların sebebi.Üzgün olma lüksüne dahi sahip olamamak,yine de güçlü olmayı tüm garip durumlara rağmen sürdürmeye çalışmak.Kötülük kaplayan kalp kendi kendini çürütür ,oysa ki kötülük ile insanlar hakkında yanılmak arasında kocaman farklar vardır.İyi insanlar yanılır,kötülüğü rehber edinmiş insanlar bu durumdan kendilerine iyilik payları alırlar.Adalet kelimeleri söylendikçe yitirdi mi özünü ..Medet ummak değil insanlardan, sadece bulaşmasın istemek kimsenin iyi niyet filizlerine çamurların...Arada sorgulamak gerekiyor nedenleri,değiştirecek gücü bulamasa da insan,kendini sorgulayıp hiç olmazsa vicdanından adaletli kararlar bekliyor,dersler çıkarıyor insan.Binlerce maskenin içinde insan kalmayı başarmak istiyor insan..