Bugün bir ömür daha tükettik. Vedasiz bir yalnizlik canimizi acitan! Bakmadan gorebildiklerimize inat, hissettiklerimizle gördüklerimiz daha yalniz birakiyor bizi... Bir veda cümleciği bekliyor ruhlarimiz, bir vedayi özlüyor... Bir cikarma isleminde"kalan" olduğumuzu hatirlatiyor yasadiklarimiz...

Onca alisilmisligin üzerine, benimsedigi her seyi ugurlamak zor geliyor insana... her tükenen nefeste vedasiz bir yalnizligi icine aliyor cigerlerimiz...
Hiç zamani değil diyor vicdanlarimiz, hele bu şekilde...
Geride kalanlar ,unutamiyorlar, unutmuyorlar... Elinizi nereye atsaniz ona ait bir parca...

Siz onlarin vedasiz gidişine gönül koyarken, o size her yerde kendini hatirlatiyor. unutmak hic kolay olmuyor... Gidenlerin aksine, kalan olmanin şükrü var dillerde ve geride kalanlara bir sabir dileyis... gözyaşıda tükeniyor araya zaman girince.

Hepimiz biliyoruz ki; kalan olmaktan çıkıp giden kervanina adimizi yazdiracagiz bu sistemde... Ve, vedasiz bir yalnizlik birakacagiz geride...

Dogan ORMANKIRAN