Sabah 5 bütün insanlar uyuyor. Gün doğuyor. Ağzımda acı bir tat.Işıklar doğmadan yeryüzüne uyanıyorum. Çünkü beynimde binbir düşünce. Kaygılanıyorum. Sevdiklerimi düşünüyorum. Kimseye bir zarar gelmesin istiyorum. Sevgilimi düşünüyorum. Hüznünü düşünüyorum,bizim icin çırpınışlarını. Yorgunluklarını düşünüyorum. Yüzünü gözlerini düşünüyorum. Hayatla mücadelesini düşünüyorum. Ne kadar da çok mücadele ediyor. Sonra biz için uğraşlarını. Bizi mutlu etmek icin verdiği yaşam mücadelesini. Ne kadar da çok kendinden bir şeyler gidiyor . Yorgunluklarını sessizliğini düşünüyorum. Bazen konuşmaya gerek yok .Görüyorum ve onu daha çok seviyorum.
Sabahı düşünüyorum, umutlu sabahları. Şeker tadında sabahlara uyanmalıyız. Geleceği düşünüyorum,kimbilir neler getirecek. daha çok kuşlar uyanmalı kalbimizde . Kırgınlıkları bir kenara itmeliyiz biliyorum. Umutlu gülümseyişler olmalı simamızda .Çizgilerimiz kahkadan yerleşmeli kinden öfkeden değil. Biz biz olmalıyız ve beraber. Biz bir kuşun
kanadında ki çırpınislar gibi güçlü olmalıyız. Bırakmamalıyız vazgeçmemeliyiz. Güneş ışıkları yıkamalı içimizde ki karanlıkları. Vazgeçmeden daha güçlü asılmalıyız hayata. Yeşil bir eriğin canlı tadı olmalı genzimizde .Doğadan aldığımız güçle sarılmalıyız hayata.