Zil sesleri ve çocuk cıvıltılarıyla bestelediğim senfonimin sonunda, bedenimi yoran bir hüzün âlemine içim burkularak girdim. Hüzünde kaynaklanan bir hastalığa yakalanmış gibi tuhaftım. Bu yorgunluk hayatım boyunca yaşadığım yorgunluklardan çok farklıydı.
Yaşarken bildiklerim vardı, ama giderken pekiştirdiklerim. Genç arkadaşlarımla bir kaçını paylaşmak isterim. Ben kimim veya kimdir öğretmen bana göre?

BEN BİR GÜNEŞİM; ÇÜNKÜ ÖĞRETMENİM. Yüzümü gösterdiğimde aydınlığa susamışların sevinçle bana doğru koşmalarını izlerim. Gezegenler misali etrafımda dönmelerini izlerim.Gece olsa bile herhangi bir yerde aydınlatırım etrafımı. İşte bundandır mesaim bitse bile, adım EMEKLİ olsa bile beni farklı kılan ve hayatımın her anında bana öğretmenliği solutan……

BEN BİR DÜNYAYIM, BİR VATANIM; ÇÜNKÜ ÖĞRETMENİM. Herkese sığınak olmak zorundayım. Toprağımda iyi de yaşar, kötü de; aç da yaşar tok da. Zehirli otlar da beslenir benden, Kardelenler ve Cennet kokulu güller de. İşte bundandır sağanak sağanak yağışım ve sürekli gülüşüm; çünkü solduramam çiçeklerimi……

BEN BİR KALEYİM; ÇÜNKÜ ÖĞRETMENİM. Sınırlarıma alırım benden olanları. Korurum, kollarım. Yine de surlarıma gedikler açmaya çalışırlar. Bazen yoklukla sıkarlar boğazımı, soluksuz bırakmaya çalışırlar. Yoklukla sınandığım her an varlığa sığınıp teselli bulurum. Acılarımı, sevinçlerimin önüne koyamam yoksa yok olup giderim. İşte bundandır ayakta kalmak zorunda oluşum.

BEN BİR TİYATRO SANATÇISIYIM hem de rolümü çok iyi oynarım. Bana öğrenmek için gelenlere umut olurum içim kan ağlasa da. ÇÜNKÜ ÖĞRETMENİM. Silgi kullanma hakkım yok. O nedenle yaptığım iyi şeyler yerine, yanlışım çiğnenir ağızlarda ve balon yapılarak suratımda patlatılır. Oysa her yanlışım kalbimde derin bir yara, alnıma bir çizik olarak iz bırakır, saçlarımı ağartır.Her ne kadar dış görüntüm iyi görünse de gerçekte içim göçmüştür.Ancak rolümü çok iyi oynarım.Dedim ya Ben bir SANATÇIYIM,ÖĞRETMENİM….

Fazla uzatmaya gerek yok. Yeri geldiğinde baba, yeri geldiğinde bir arkadaş oldum. Bazen cebimdeki harçlığımı paylaştım bazen de soframdakini. Döküleni topladım, kırılanı yapıştırdım. Öğretendim, öğrendim de. Solmaya çalışana sıcak bir tebessümle hayat vermeye çalıştım. Azı çoğaltmak için savaştım. Tükendiğimi düşündüğümde ben de tebessümlere “GÜNAYDIN ÖĞRETMENİM” lere sığındım.

Velhasıl EMEKLİ DE olsam ben halen BİR ÖĞRETMENİM ve inanın bu Öğretme aşkı bende hiç bitmeyecek….SEVGİ İLE ……