Ins/an/dı.
Yani her an yaradanla
olduğunun bilincindeyse.
Hamuru toprak,
kuruduğunda çatlayacak.
Ve gidecekti öz yurduna.
Bedenini sahibine (yer)
teslim edip.
Ya Ruhu?
Neler yaptırmak için
kullanmıştı dünyada o vücudunun her bir yerini?
Ve niyeydi bu ömür?
Bu mücadele !
Kimisi burada yitirdi onu.
Herkese ispatladı ruhsuzluğunu.
Kimisi yüceltti kurtardı nefsinin elinden.
Bu öyle bir savaştı ki
kişi gidebilirdi kendinden.
Örnek olanlar,
Peygamber (elçi) oldular.
Öğüt verdiler yaradanın adına.
Ve onun yardımcıları.
Hep Kur’ana uygundu anlattıkları.
Ins/an.
Özenle yaratılan bir varlık.
Sevgisiz yaşayamayan,emeksiz
büyüyemeyen.
Beşikten mezara kadar...
Ilk emir neden
’O’KU?
Ve arkasından gelen neden
Y/AZ?
Ağaçlar kalem olsa,
denizlerde mürekkep;
O’nun ayetlerini yaza yaza bitiremez...
Kendine yürümeyi bilmeli
önce...
Ve kalbinde olan güzelliği
görebilmeli...
Yüzüne vurmalı Nur’u.
Dilinden akmalı sözleri.
Halinden aksetmeli
Evrene en güzel ispatı varlığının.
Ibadeti dürüstlük
Cesareti zulm için.
Ve tüm yaşamı rıza makamına denk.
Ins/an.
Bir gün bunu öğrenecek.
Bu mubarek gecede,
bütün yüreklerin huzur bulması dileği ile
Dualarda buluşalım can’lar.
HAYIRLI KANDILLER.
...
Nigâr Güler
30.04.2018.