Yaşınız ,tam deli bir çağ diye tarif edilen bir dönem.İçinizdeki kan kıpır kıpır olmalı.Ama siz çok yorgun hissediyorsunuz kendinizi.Yorgunluktan öte, bir bitkinlik var üstünüzde.Yüreğinizde ne kadar karamsar duygu varsa hepsi gözlerinizde birikmiş.Aniden gelen bu duygulara karşı koyamıyorsunuz.Bu tarifi güç his,gözlerinizden akmak için bahane aramakta.Ve siz de garip bir düşünceyle ağlamak istiyorsunuz.Kimse duymasın dercesine o kadar derinden düşünüyorsunuz ki bunu,gerçekten kendiniz mi istiyorsunuz,yoksa içinizdeki biri mi zorlamakta sizi emin değilsiniz.Şu işe bakın,öyle kolay kolay da ağlamazdınız.Diğer ağlamalarınızda olduğu gibi somut bir gerekçe bulamıyorsunuz bu sefer.Aldırmıyorsunuz da.Dışarıda yağan yağmur ağlamanız için güç veriyor.Kim bilir,Belki de o getirmişti bu hüzünlü havayı odanıza.
Kendinizi ağlamaya bu kadar aç hiç hissetmemiştiniz.Ve gözlerinizi bu kadar ağır...Siz kendinizi sıktıkça,gözlerinizden dışarı süzülmesi gereken yaşlar boğazınızda düğümlenmekte.Hadi ama!...Bırakın artık kendinizi...Açın yüreğinizin kapısını.Yol verin duygularınıza...
Ve düşen ilk alev,ilk damla...Arkasından boğazda düğümlenen anlaşılmaz duyguların gözleri istilası...Yemek yer gibi,su içer gibi doya doya ağlayış...İşte bu kadar,ağlıyorsunuz sonunda.Ağlamak bazen kaçınılmazdır.Ne olursanız,nasıl olursanız olun bu tür ağlayışlara ihtiyacınız hep vardır.Bu gözyaşları en iyi dostunuz olurlar.üzüntülerinizi de alıp götürürler.
Artık iyisiniz değil mi? Tamam tamam,kimseye söylemem.tabi yiğitlik de var serde.
26.12.2000