2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
997
Okunma
Boyacıköy sırtlarında,salaş bir kırkahvesinde,can çekişen bir sonbahar güneşi altında ve inceden esen bir Boğaziçi rüzgârı eşliğinde,topal bir
tahta masa üzerinde titreyip duran bir bardak çayla paylaştım sensizliği;
öyle zor gitti ki,bilsen...
Kâh yalnızlığımı hissedip karamsar düşlere daldım,kâh ürperiverdim üşümüşcesine...
Oysa,bu rüzgâr,sadece senin saçlarını uçuştururdu hafiften,beni hiç
üşütmezdi ve bu güneş,daha bir parlak ışırdı seninle beraberken.
..........Neden yoksun ki? ....
Ünal Beşkese
Cevap Yaz