Seni bu kadar özleyeceğim aklıma gelmezdi. Zamanında yaşayamadığımız mutluluklar için bile pişmanlık duyuyorum. Bazen ’keşke’ diyorum kendi kendime. Keşke seni mutsuz etmekten çok mutlu etseydim...
Keşke ben de mutlu olabilseydim. Yanımdayken mutluydum evet ama bunu çok sonradan fark ettim. Pişmanım evet ! Seninle yaşayamadığımız bir çok hayal için, bir türlü gerçekleştiremediğimiz hayallerimin yok oluşuna pişmanım. Ben hala sendeyim. Ufacık bir anı, kısacık bir yazı, iki satırlık bir şiir ve iki dakikalık bir şarkı...
Aklım, yüreğim her şey seninle doluyor. Şimdi anlıyor musun neden hala seni sevdiğimi ? Tam 4 sene önce bu aylar gibi beraberdik. Ne anılar geldi geçti, ne saatler geçti , ne zamanlar yok oldu ama bir türlü sen yok olmadın içimden. Adın geçince bir satırda, kalbim sızlıyor,yüreğim acıyor,boğazım düğümleniyor... Sen hiç yutkunarak sevdin mi birini ? Kalbine basa basa unutmaya çalıştın mı ? Her seni seviyorum lafında beynine ateş eder gibi oldu mu seninde ? Benim oldu...
Yutkunarak seviyorum seni, adını söylerken kilitleniyor boğazım, ..... Diyorum susuyorum...
Sen yutkunarak sevmek nedir bilmezsin. Ben aşk diye seni tanıdım çünkü, her zerreni ezberledim, her bakışına tutuldum, her sözüne kandım.
İlkimdin benim...
İlkim ve sonum...
Sen kalbine basa basa unutmaya çalıştın mı ? Ben çalıştım. Her gün, her gece bu yastığa başımı koyup saatlerce ağladım.
Gün gelir dönersin diye bekledim.
’Canımdır o benim, acıtmaz’ dedim, o gün bugündür canımdan oldum, sen beni acıtmadın, öldürdün !
Ufak mutluluklar için hayatındaki mutluluğu yok ettin. Beni yok ettin. Senden sonra kimseye güvenemedim, kimselere kalbimi açamadım, dudaklarım senden başkasını öpmedi, tenim senden başkasına yakışmadı...
Ruhum sadece seni sevdi.
Ben sadece seni sevdim, sen ise herkesi...
Seni asla affetmeyeceğim...