Belki de ilk kez sarhoşken yazı yazıyorum. Belki de ayığım. Belki de hiç bu kadar bilinçli bir anım olmadı. Kim bilir? Ki ben bile bilmiyorum. Yazı ne kadar güzel başlarsa o kadar iyi olur derler ya da konusu için geçerliydi bu hatırlamıyorum. Zaten ben genelde de bok gibi yazarım. Hem ya siz de bilirsiniz dört dörtlük bir yazar var mı dört dörtlük yaşayıp. Benimki de o hesap ben gül gibi ve gülistanda yaşamıyorum. Benim hayatım bok gibi. Aldığım kararlardan al attığım adımlara kadar ki nefesim bile yarım yamalak. Şimdi ben bu kadar şeyin içinde insanlara ne anlatabilirim ki. Ne yaşadım ne ölmeyi becerebildim ki ikisini de defalarca denedim. Beceriksizim. Sanırım bu da benim kuralım olmalı “zaten başarısızsın duran adam ol, bir şeyi denemezsen yanılmazsın.” Bir yerimde duramadım babam derdi “götünde kurt mu var?” diye sanırım artık bir doktorun yanına uğramalı ben de durmak isteyip duramıyorum. Hareket ettikçe başarısızlıkla boğuşmaktan ben de bıktım. Ki bu cümlemi kurmasam da bunu anlarsınız. Sileyim mi? Gereksiz bir cümle miydi? Bilmiyorum artık siz cevap verin ben artık tüm soruları cevapsız bırakıyorum. Halbuki her soruya cevabım olduğu zamanlar yaşadım tabi ki bir zamanlar. Geride kalmış olabilir bilmiyorum onu da benim zaman kavramım günlük o da sabah ve gece başka bir tarif yok. İnanır mısınız bilmiyorum 23 Nisanmış pazartesi. Tatil dediler de ben neden diye sorduğumda öğrendim. Yaşamak bu mu ? Ya da ben yaşamak istiyor muyum ? Şu durumda yaşamaktan zevk alınır mı ? Abi ben “tecavüz kaçınılmazsa... “falan ayaklarına gelmem. Ben yaşamaktan zevk almak istiyorum.