NE OLACAK BU HALİMİZ
Bir milleri ayakta tutan yüksek fikirler ve ülkülerdir.
Maddi imkanlar elde edilir. Borçlar verilir. Fakat inancını kaybetmişsen umudun yok demektir.
Türk toplumu bugün bu sebeple yarınlarını iyi görememektedir.
Daha bu akşam bir arkadaşımı aradım telefonda dertleştik:
-Kızım ne emeklerle okudu öğretmen oldu iki yıldır ataması yapılmadı.
Yavaş yavaş bunalıma girdiğini seziyorum.
İçine kapanmaya başladı.
İki yıl daha beklemeye tahammülümüz yok.
Ondan sonra ne olur bilemiyorum.
-Sen öyle diyorsun ama binlerce üniversite mezunu genç hayatlarının baharında işsiz güçsüz geziyor.
İntihar edenler gün geçtikçe artıyor.
Aileler huzursuz.
Memleketin bütün fabrikaları, yer altı yer üstü kaynakları yabancıların eline geçmiş.
Tarım bitmiş.
Bu gençler nerede çalışacak iş bulacak.
Vergi yükü gittikçe artıyor.
Sermaye belli ellerde toplanmış.
Alabildiğine savurganlık artıyor.
Bir yanda, zengin mahallerde yepyeni ev eşyaları sokaklara bırakılırken,
diğer yanda, fakir mahallerde çöpte ekmek arayan zavallı insanlara rastlanılıyor.
Camiler dolup taşıyor ama içinde iman var mı? Şüpheli.
Çok muhteşem adalet sarayları yapılmış içinde adalet var mı? Yok.
Okullarda eğitim çağın çok gerisinde.
Aileler mutlu mu? Hayır.
Asayiş nasıl? Perişan.
Belediyeler vurgun yerine dönmüş.
Otobüste konuşuyorlar kulak misafiri oldum.
“Bir belediye başkanının iki yüz dairesi varmış.
Ne iki yüzü üç yüz dairesi olan varmış”
Doğru yanlış halkın konuştuğu bu.
Eğer doğruysa bu adamlarda Allah korkusu yok.
Kısa zamanda nasıl elde etmiş bu serveti
Bu halk bu belediye başkanına aynı oyu verirse,
Bu halka ne demeli!
Velhasıl, toplum çürüdü.
İnanç kayboldu.
Yüksek fikirlerin yerini palavralar aldı.
Ülkümüz vardı.
Onu da sattılar.
Tanrı bizi korusun.
Yusuf Yılmaz