AYIŞIĞINDA

Gece 02.00.
Sene 2011.
Radyoda Mehmet Hakan Aytaç. Sol tarafı cızırdayan bir kulaklıktan sanki benim için yazılmış bir şiiri okuyor. Mısraların arasından sıyrılıp aynaya bakıyorum. Uzun uzun... Anlamsız... Yine şişmiş gözlerle okula gidemeyeceğim muhtemelen. Gözbebeklerimin ardına dalıyorum.Bir boşluk var içimde. Yarınım,bugünümden farklı olmayacak.Bu yüzden herkesten alabildiğine uzak bir yerde yaşamak istiyorum.Sonra kendimden kaçamayacağımı fark edip ölmek istiyorum.Sabah ezanlarından korkuyorum.Bu yüzden birazdan Nermine Memmedovadan "Ayışığında" şarkısını dinlerken uyuyakalmalıyım.
İstanbul

Gece 02.00.
Sene 2018.
Yanımda ,son nefesime kadar kendimi adadığım bir adam var.Onunla yeni bir güne uyanmak için sabırsızlanıyorum.Bir de kızımız var 40 günlük.Yarın bugünden farklı olacak zira her dakika büyüyor sanki.İsmi Aylis, anlamı "Ayışığı" .Artık alabildiğine yaşamak ,kızımın her anına eşlik etmek istiyorum.Bazen aynaya bakıyorum.Uzun uzun...Anlamlı...Aylis’in gözleri,yüzü,gülüşü bana benziyor.Hangi duamın kabulü yaşadıklarım bilmiyorum ama bir sabah ezanında içim yanarak dua etmiştim.O gün kabul olduğunu düşünüyorum.Bu yüzden sabah ezanında uyanık kalmalıyım.
Balıkesir