Yıllarca sen diye bağlandığım sen diye baktığım bulutlara kocaman bir merhaba. Sen yoktun... Ben seni bana anlatılanlar kadar yaşadım. Küçüktüm anne nedir bilmiyordum. Babam seni gösterdi ‘’işte şu beyaz bulut var ya hani... işte annen orda , bizi seyrediyor’’ dedi. Beyazlar ülkesinde gökyüzünde bir yerde.
Yağmurlar yağardı serin sonbahar akşamlarında ben seni beklerdim pencerede , dönüp geleceksin , yağmurlar indiriyor seni yeryüzüne , dönüp geleceksin köşe başından... Tutacaksın üşüyen ellerimden , hani herkesin annesi söyler ya sende bana söyleyecektin o tatlı sözcüklerden...
Mahallenin çocuk parkı, kimse bilmez ne gözyaşları saklı.. Annesini çağıran her çocuk haykırışı.. beni yere baktırırdı. Benimki sadece özlemlerimin isyanı.. Üzülme canım annem ağlamıyorum benim gözümede hani o bilindik tozdan kaçtı.
Merak etme biz iyiyiz.. babam ev işlerinden anlamıyor ,önlüğümün yakalarına çiçek nakışlarıda yapamıyor, mutfağımızda herdaim anne eli değmiş kurebiyelerde bulunmuyor ama olsun biz yinede iyiyiz. Sana yakışan adını yaşatan bir aile gibi tertemiz yaşıyoruz evimizde , senin gölgenin düştüğü sesinin yankılandığı heryere gözüm gibi bakıyorum merak etme..
Babam söyledi menekşeleri pek severmişsin , birçoğu çiçek açtı seyrediyoruz seni pencerede , pamuk pamuk bulutlarda duyuyor musun ? bilmem ama radyoda sevdiğin şarkı çıktı dinliyoruz menekşelerinle..
Zekai tunca söylüyor anne ‘’seni görmem imkansız rüyalarım olmasa’’ diyor , yokluğundan incinmiş bu kalbi daha fazla bekletme rüyada bile olsa gül cemalinden beni mahrum etme ve ben seni çok özledim anne..
Yıllar geçiyor , şehir değişiyor anılarınla dolu sokağımızda artık başka başka insanlar yaşıyor. Babam biraz yaşlandı ama hala yakışıklı , yıllarca hem anne hem baba olmanın verdiği yorgunluk omuzlarını biraz düşürsede kahramanım zamana ve geçen yıllara direniyor. Hayat öyle böyle geçiyor anne ama büyükdükçe özlemler hiç küçülmüyor.
Senden söz açılınca ikimizinde gözleri doluyor , bazı bazı sandığı açıp el emeği göz nuru hatıralarına bakıyoruz , benim için ördüğün patiklere hırkalara dokunup ellerinin sıcaklığını arıyoruz . Babam kızıyor gözyaşlarıma ama oda ağlıyor yokluğuna , biz onca yıla rağmen seni hiç unutmadık. Siyah beyaz fotoğraflarında gülen yüzünle seni sensiz yaşadık.
Sen yoktun küçük yüreğim isminle avundu.. masamdaki resmin ve evimizin yorgun duvarları büyüdüğüme şahit oldu. Artık gelmeyeceğini anladım , büyüdüm annem kızın onyedi oldu.