İnsanların neler yapabileceğini görmek adına yol ver gitsinler
Yoksa ömür boyu onların ağdalı sözlerine katlanmak zorunda kalırsın...
kendi çizgilerinden vazgeçerek...
kendi çizgilerim mi?
yordunuz beni.
Kendi tercihleri olmalı insanların. Kendi yolu... kendi öyküsü.... asında tecrübelerim yok denecek kadar az. bir söz söylüyorum içi boş kalıyor. halbuki söz insanı sarsmalı. De mi
bitirmeli insan bazen.


Hudutları olmalı insanların sevgide bile. Çünkü biz bu dünyaya sadece, ilkel duygularımızı tatmin etmek için gelmedik. Belli görev ve sorumluklarımız vardı... onları eda etmeye geldik. insan olmak zordur.


Neden yere sağlam basamıyorum. Neden net evetlerim net hayırlarım yok. Neden arada kalıyorum. Neden araftayım? Çünkü dünyayı yeterince tanımıyorum. Bana en yakın duygu hali hüzündür ve hüzün her şeyi açıklamıyor maalesef.

bir insanın iki yüzlülüğünü açıklamıyor! Bu kadar savunmasız bu kadar uzak olmak niye.... dünya kabuğunu çoktan kırdı....
sen hala fanusunun içindesin gibi hissederken...

Seninki sadece bir duygu yoğunluğu
Duzenbaz değilsin... sahtekar değilsin... pislik değilsin...
temiz duyguların var.
güzel şeyler biriktiriyorsun yarına
umutla

ve insanlar bunu anlamıyor. insanlar sessizliğini bir yeniklik olarak kabul ediyor...
o zaman bazen yol ver gitsin! Gerçekten

Bir kedinin sevgisi bir insanın nefretinden iyidir.
Ve her şeyin mantıklı bir açıklaması vardır.









mart.ikibinonsekiz